Günlerdir ne yazılabilir, ne söylenebilir diye düşünüyorum. Yazıyorum, siliyorum, tekrar başlıyorum ama sanki hiçbir kelime, cümle durumu tarif ve izaha mümkün görünmüyor. Bizler buradan ifade etmekte güçlük çekerken afet bölgesindeki kardeşlerimizin neler düşündüğünü ve yaşadığını asla bilemeyeceğiz. Bunun acısını bir ömür yüreklerinde hissedecekler. Bizlerin bile hayata bakış açısını değiştiren büyük bir imtihanla karşı karşıyayız.
Ülkemizin tamamı yardım konusunda inanılmaz bir seferberlik içinde. Belki de tek tesellimiz bu birlik ve beraberlik ruhunu kaybetmediğimizi görmek olmuştur. Gerek Devletin tüm organları ve gerekse Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olan hemen hemen her birey bu seferberliğin parçası olmuş durumda. Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı ifadesini özellikle seçiyorum. Çünkü hangi etnik kimlik ve mezhepten gelirse gelsin hepimiz bu ülkenin evlatlarıyız. Bu felaket de zaten böyle bir ayrım yapmamıştır. Camide yıkılmıştır, Sinagogda yıkılmıştır, Kilisede yıkılmıştır. Bölgede hangi dinden, etnik kimlikten ve mezhepten olursa olsun vatandaşlarımız aynı acıyı ve yıkımı birlikte yaşamıştır. Yine hep birlikte bunun üstesinden geleceğimize de inancımız tam olmalıdır.
Her zaman ve her dönemde olduğu gibi toplumumuzu ayrıştırmaya çalışan, vatandaşlarımızı kışkırtmaya çalışan şer odakları olacaktır. Lütfen bunlara prim vermeyelim. Eleştirecek hususlar varsa ki illa ki olacaktır. Eleştiri hakkımızı bir süre saklı tutalım. Bu yıkımın etkilediği alan göz önüne alınınca sahada çalışan ekiplerin ne kadar zor şartlarda çalıştığını görmeli ve anlamalıyız. Odak noktamız; varsa aksaklıklar, bunları gidermek için, yaraları sarmak için biz ne kadar katkıda bulunabiliriz? Hususu olmalıdır.
Aziz Şehrimiz benzer bir felaketin kıyısından döndü. 1999 Gölcük depreminden kısa bir süre sonra öğretmen olarak Kocaeli’ de göreve başladım. Öğretmen olduğum için mutluydum. Ancak görev yerine vardığımda gördüğüm manzara karşısında şok olmuştum. 30 yaş üzeri herkesin tanıklık ettiği bu durumu detaylı anlatacak değilim. Dediğim gibi Aziz Şehrimiz benzer bir felaketin kıyısından döndü. O gün gördüklerim ve bu gün Güzel Vatanımızın içinde bulunduğu durumu görünce Elazığ depremini ne kadar ucuz atlattığımız aşikârdır. Şehrimizdeki vatandaşlarımızın büyük bir şükür içinde olmaları gerektiğini düşünüyorum ve birçok hemşerimin benim gibi düşündüğünü de biliyorum.
Felaketin ilk dakikalarından itibaren can komşumuz Malatya başta olmak üzere tüm afet bölgelerine yardım edebilmek için canla başla mücadele eden, onlara evini, ocağını, kucağını açan kardeşlerimize, sivil toplum örgütlerine, kamu kurumlarının kıymetli yöneticilerine buradan teşekkür ediyorum. Elazığ budur ve bu olmalıdır. Elazığ hiçbir zaman sosyal medya çığırtkanlarına kulak vermemiştir. Bugün de vermeyecektir. Her zaman Devletinin ve Milletinin yanında olmuştur. Olmaya da devam edecektir.
Bu felaket birçok canımızı enkaz altında bıraktı. Kendi yakınlarımız olmasa da tanıdık eş, dost ve akrabalarımızın yakınlarından olumlu ve olumsuz birçok haber almaktayız. Dramı anlatacak ifadeleri bulmakta gerçekten zorluk çekiyorum. Hepimizin kalbi oradan gelecek iyi haberler için atıyor. Bu felakette hayatını kaybeden herkese Allah’ dan rahmet, yakınlarına baş sağlığı ve sabırlar diliyorum. Milletimizin ve Devletimizin başı sağ olsun.
Allah Devletimize ve Milletimize zeval vermesin.
