Kişiler geçici, kalıcı olan Elazığspor’dur diyoruz her daim. Elazığspor ne Serkan Çayır’ın ne de daha önce bu kulübe başkanlık yapmışların tapulu malı da değildir. Elazığspor hizmet makamıdır, hizmetin en güzel şekilde yapılacağı makamdır.
Daha önce onlarca kişi bu makamı, seçilerek ya da kayyum yoluyla atanarak yönetmişlerdir. Bazıları bu görevi en güzel şekilde yerine getirirken bazıları babasının çiftliği gibi yönetip bu takımı bir dünya kadar borcun altına sokmuşlardır.
Bazı başkanların arkasından Allah razı olsun diye dualar okunmuş, bazıları her türlü söze layık görülmüştür.
Bazı kulüpler vardır, şahıs malı gibidir, satarlar alırlar yönetirler, sonunu görmezler. Bazı başkanlar vardır malı, mülkü ve parasıyla başkanlığa seçilmemiştir fakat milyar dolar parası olanlardan daha güzel kulübü yönetmiş ve yıllarca tercih edilen başkanlar olmuşlardır.
Bazı başkanlar kulübe reklamı olsun diye arkalarına bakmadan koşarken, bazı başkanlar kulübü şirketinden, ailesinden ayırmadan yönetmişlerdir.
Elazığspor’daki duruma bakacak olursak Serkan Çayır başkanlığında iki sezondur verilen mücadeleyi takdir etmemek elde değil. Yani Serkan Çayır birçok kişinin yaptığı gibi param var diyerek bu göreve gelmemiştir, bende yaparım, hiç değilse har vurup harman savurmam diyerek gösterdiği özgüvenle gelmiştir işin başına. Haklıdır bir bakıma, çünkü bu takım har vurup harman savuranları, işkembeden atanları, Elazığspor’un kasasını kendi cebi görenleri çok gördü. En azından bende yok ama Elazığspor’un parasını da kimseye yedirmem dedi.
Ben başta olmak üzere yer geldi eleştirdim, yer geldi lige kaldığımızda aşçısından, şoförüne kadar Elazığspor’u bir aile olarak görüp emeği geçen herkese teşekkür ettim. Şahin başkanı ayrı bir yere koydum, verdiği emeği anlattım ona ayrı parantez açtım, teşekkür ettim.
Elazığspor’un borcuna gelince, içerisinde bulunduğumuz ekonomik çıkmazın verdiği zararla bu borç katlanarak artmaya devam etmiştir. Bu borcu Serkan Çayır bela etmedi Elazığspor’un başına ya da şunu söyleyebiliriz, Elazığspor’u borç yükünden kurtaracak birileri çıktı da Serkan Çayır görevi mi bırakmadı, yok bu şehirde öyle birisi, çıkmazda.
Bakın bu borcun yıllar önce katlana, katlana geldiğini hepimiz biliyoruz. Dönemin genel kurulunda hesaplara yansıyan borç miktarıyla, yönetime seçilen başkanın teşekkür konuşmasında Elazığspor’un gerçek borcunun hesaplara yazılan ve ibra edilenden daha çok olduğunu söylemesi ile bu yük çoktan binmiş oldu Elazığspor’un sırtına.
Daha sonrasında, önceki dönem belediyesinin Elazığspor’un borcunu kapatmak adına başlattığı girişimler ile toplanan borcunun çok, çok üzerindeki paraların akıbeti dipsiz kuyulara gömülünce, Elazığspor üzerindeki borçla yaşamaya mahkûm edildi.
Elazığspor yönetimine talipli listeler çıktı, isimler deklare edildi, bir şekilde dönemin idarecileri ile seçilmiş ve atanmışları perde arkasında müdahil olarak oyamaya devam ettiler, kimse kurtuluş reçetesi altında birlik oluşturmadı, bir araya gelmedi, çözüm bulmadı, eli tutan herkes çamurla oynamaya devam etti.
Kısaca, kimse kimseye bu borcu ben kapatırım ya da çözerim diye söz de vermedi. Bu kambur Elazığ’ın sırtında kaldı kalmaya devam ediyor.
Şimdiye dönecek olursam, Türkiye’nin önünde çok kritik bir seçim var, şehrimizin yaşadığı depremi Elazığspor olarak fırsata çevirip borç yükünden kurtaramadık. Yaklaşan seçimler yeni bir fırsat yaratabilir diyorum. Eğer bu treni de kaçırırsak Nasrettin hocanın dediği gibi, “sür eşeği Niğde’ye” derler adama.
Bulunduğumuz lige dönecek olursak, Elazığspor alabildiği kadar puan ve puanlar almaya devam ediyor, 1-0 olsun bizim olsun dediğimizde üç puan yazılıyor hanene. Çünkü lig sonunda averajla ya da bir puan farkla ligden düşen ya da üst lige çıkan takımları çok gördük.
Ben kendi adıma şunu açık yüreklilikle söylemek istiyorum ’ki Elazığspor şu an köstek değil destek olunan makam olmalıdır. İsimlerle uğraşmayı bırakıp baki olan Elazığspor’un kurtuluşu için reçete sunmak ve icraata dökmek varsa içinizde buyurun makamda isimde sizde olsun.
