Spor tesislerinde, spor malzemelerinde, formada, eşofmanda, ayakkabıda aklınıza gelebilecek her türlü ekipmanda sınır tanımadan yükselen bir grafik.
Peki, yetiştirmede, katkı sağlamada, yetenekte, ekonomi de nerelerdeyiz düşündünüz mü hiç?
Spor tesislerimiz, salon sporlarından futbol sahalarına kadar neredeyse Dünya standartlarının üzerinde.
Her türlü imkân ve her türlü şartta verilen destek devletimiz tarafından aksatılmadan devam ediyor. Naklen yayın gelirleri, spor toto gelirleri, sponsor destekleri, belediye ve il özel idare desteklerinin ardı arkası kesilmiyor.
Peki diyoruz, neden kulüplerimiz bir, bir kapanıyor ya da isim değiştirip sil baştan devam kararı alıyorlar.
Kulüpler de bilinçli, işten anlayan, ekip ruhunu yakalayabilen, profesyonel yöneticilik yapabilecek ya da ekonomist, psikiyatrist alanında aktif rol alabilecek yöneticiler oluşturamıyoruz acaba?
Parası olanın ya da parayı verenin düdüğü çalması bu kadar kolay mı? Halka mal olmuş, şehrin geleneğini, kültürünü, aynasını, bacasız sanayisini birilerinin ekonomik gücüne göre onlara teslim etmek hangi mantığın üretimi olabilir ki?
Bakın süper ligi takımlarımıza borcu olmayan kulüp var mı acaba? Bunu diğer liglerimize Futboldan, Basketbola, Voleybola kadar hemen, hemen her kulüp için söyleyebiliriz. Bölgesel amatör ligde bile borçlanmadan ya da birilerinin sırtına dayanmadan kulüp idare etmek kolay mı?
Madalyonun diğer tarafına bakıyor muyuz hiç, günü kurtarma, günlük başarılar bize lazım diyerek bizden sonrakiler borcu düşünsün diyoruz. Top onlarda nasıl olsa, ya kulüp kapanacak ya da tüm liglerden düşürülüp isim değiştirilerek yeniden sahneye itilecek.
Olmuyor, yürümüyor, beyinler, bakış açıları değişmedikçe aynı senaryo tekrar yazılacak bir süre sonra. Altyapı diyoruz, üretim diyoruz, gelecek diyoruz her türlü desteği veriyoruz. Sonuç, sıfır elde var sıfır. Sporcu yetişmiyor, tesisler müthiş seyrine devam ederken yetenekler kayboluyor, çıkmıyor, olmuyor. Kısaca, özenti var, sonuç yok. Çocuğu futbola gitmesin diyerek malzemelerini saklayan, yakan, parçalayan ailelerden, parasını vererek ellerinden tutarak çocuklarını spor okullarına götürme çabasında olan aile yapısına geçtik ama sonuç fiyasko.
Bakın süper liglerimize, hangi spor branşında olursa olsun kulüplerimizin oluşturduğu ligler tıpkı birleşmiş milletler ligi gibi değil mi sizce. Her türlü ırktan, her türlü milletten, ülkeden sporcular var. Katkı anlamında, yarışma anlamında varsa bir artısı olsun fakat on bir kişilik maç kadrosunun dokuzu yabancı üçü yerliden oluşursa o çuvaldızı birkaç boy büyütmek gerekir diyorum.
Eskiden sokak futbolu vardı, caddelerde, boş arazi ve arsalarda, okul bahçelerinde kıyasıya maçlar oynanır izleyenler zevk alırdı. Nice milli sporcular bu sokaklardan çıkmıştır, mahalle aralarından gelmiştir.
Buyurun size yenilenmiş tesisler, malzemeler ve her türlü imkân.
Sahiden ne oldu bize?
