Bed­ret­tin Ke­leş­te­mur

Aşk ve Ahlak Kavramları!

Bed­ret­tin Ke­leş­te­mur

Aşk sözlükte, “Gönül verme, candan sevme; sevgi. 
Dil, tabiat, meslek vatan gibi çeşitli şeylere karşı duyulan büyük ve içten bağlılık.”    
Aşk kavramı içerisinde; yüksek ve ulvi duygular ile manevi zevklerin her türlüsü vardır.
Bizim edebiyatımızın ekseninde, ‘aşk’ vardır. 
Fuzuli ve Şeyh Galib’in, “Leylâ ile Mecnun” ve “Hüsn-ü Aşk” eserleri,
 Yüksek ve ulvi duyguları en iyi şekilde dile getirmişlerdir. 
Asırlarca, o silsileyi takip eden, ‘eserler’ yazılmıştır.     
Mutasavvıflarımız, Tasavvufta aşkı, mecazi ve hakiki olmak üzere ikiyi ayırırlar. 
İnsana duyulan ve geçici olan aşk mecazi, Allah’a karşı duyulan ve ebedi olan aşk ise hakikidir. 
Hakiki olan aşka, ‘ilahi aşk ’da diyoruz.     
Süfiler, ‘mecaz hakikatin köprüsüdür’ derler. 
Dünya için ne deriz,  “İki kapılı han!..”    
Korkuların, tereddütlerin, endişelerin, ‘çelik çomak oyununa’ benzettiğimiz,
 Dünyanın geçici zevk ve eğlencelerinin buyur ettiği ilk kapı, ‘fani’ bir imtihan kapısıdır!.     
O kapı bizlere, ‘emanet ve karar yeri’ olmak üzere, bir yol tarifi verir;  
Eserden müessire, plandan planlayıcıya bizleri taşıyan bir yol!
Dünyayı, ahiret yurdunun bir gölgesi; 
Sevgiliyi hakikat yolunun bir sebebi olarak görürüz!.    
Yahya Kemal Beyatlı, “Eski cemiyetin ruhu aşktı, 
Şairleri aşka ve aşkın tecellileri olan şevke ve hasrete tad verdiler.”  
O ruh, hayatı güzelleştirmiştir. 
O ruh, eşyaya ve onun tecellilerine bir asli gaye ile bakmıştır. 
Dil, dürüst olunca; vücudun bütün azaları da dürüst olur kaidesi,  hayatı mükemmelleştirmiştir.  
Yunus’un, “Yaratılanı severi, Yaratandan ötürü” sözünde; 
“yetmiş iki millete aynı gözle bakan” sevgi derinliği vardır.     
Günümüzde gerçek aşk var mı gibi bir soruya muhatap kaldığımızda vereceğimiz cevap, 
“Gerçek aşk, her zaman, kâinatın yaratılış sebebi olan,
 Hz. Muhammed’in hakikatine ulaşmış kâmil insana karşı beslenen sevgi ve bağlılıktır.” 
Kamil insandan murat nedir?    
Peygamberlerin varisleri olarak tanımlanan evliyalardır/ erenlerdir.
İlim ve hilim sahipleridir/ Allah dostlarıdır!. 
Bir mahcubiyet edası içerisinde asrımıza; asrımızın çehresine baktığımızda, 
“İslâm garip olarak doğdu, ahir zamanda da garip olacaktır” 
Sözlerinin ulvi derinliğine kendimizi kaptırırız.     
İmam Gazali Dönemi, sözün ötesinde bir tasvir; 
“Biz Sahabe-i Kiramı görseydik onlar için deli derdik; 
Sahabe-i Kiram bizleri yaşadığımız hayatı görselerdi, 
İslâm’ın özünden çıkmış bir ifade kullanırlardı!” 
21. asrın insan manzaralarını bir de düşünün!
Lütfen heyhat demeyiniz!
Üstat Yahya Kemal ne diyorlar;
“Ey talih! Ölümden de beterdir bu karanlık;
Ey aşk! O gönüller sana mal oldular artık;
Ey vuslat! O âşıkları efsununa ram et!
Ey tatlı ve ulvi gece yıllarca devam et” 
Aşk, ‘bela’ nevi zorlu bir imtihandır!
 Aşk, ‘çile’ dolu hayatın özetidir!
Aşk, şairi hamlıktan kurtaran, ‘ilham kaynağı’ 
Aşk, sahibini ‘kederle/ gamla kavuran’ gönül yangınıdır! 
Aşkta, samimiyet vardır, dürüstlük vardır, doğruluk vardır; 
Hepsinin ötesinde, ‘yüksek bir ahlak’ vardır. 
Yunus gözü ile bakarsanız,
 “İşidün ey yarenler aşk bir güneşe benzer
Aşkı olmayan gönül misal-i taşa benzer”
Kuran, iman etmeyenleri nasıl tasvir ediyor; 
“Onların kalpleri  taş gibi veya ondan daha katı!..”     
Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri, “Aşk, nefsi terbiye eder, ahlakı güzelleştirir. 
Aşk insanın kalbinde bir ateş olup, kalpte Allah sevgisinden başka bir şey bırakmaz. 
Hak aşığı olanın sözü, işi ve düşüncesi, doğru ve saftır. 
Uyanık kalpli ve hatadan uzaktır.”     
Süleyman Çelebi’nin büyük bir aşk ve şevkle kaleme aldığı, ‘mevlit’ 
Kandil gecelerimize, ‘nur damlaları’ olarak semadan her kelime, 
‘mana elbisesine’ bürünerek dökülürler! 
“Bir kez Allah dise aşk ile lisan/ Dökülür cümle günah misli hazan”     
Dertli, aşk ehlini tarif ederken; 
“Aşk ehline derman sordum âlemde
Ne eflatun bilir, ne lokman bilir”  
Aşk ehli, gönül gözü ile iki âlemi seyreyler! 
Aşk ve ahlak dedik!
‘zarf ile mazruf gibidir’
Nasıl ki, ‘gece gündüze örtü’ oluyorsa, 
Aşk, takva, nurlu gecelerin hicap örtüsü!
İslâm da, bir kavram vardır;
“İhsan!”
Allah’ı görür gibi ibadet etmek…
Ne diyor inancımız;
“Onlar ayakta iken, otururken, yan üstü yatarlarken Allah’ı zikrederler/ anarlar!.” 
Korku, sevgiye hekim!
İşte, kırık hülyaların ötesinde hakikat!
Burada tasavvur ediniz,
“İmanla birleşen bir ahlak!”
Hayat,
Onda, ‘Hay’ 
Onda, ‘Can’
Hayata can veren iksir, ‘aşk…’ 
Can damarını besler, ‘ahlak…’

Yazarın Diğer Yazıları