Yaşadığımız süreçte sıkıntılar bitmek, tükenmek bilmiyor artık, saygısızlık, dikkatsizlik, sorumsuzluk almış başını gidiyor. Birkaç büyük caddenin haricinde maskeler yine kolda, ağızlarda yine sigara, boğazlarda öksürük ve yerlere tükürme almış başını gidiyor. Dışarı çıkmanın yasak olduğu saatlerde ve hafta sonlarında kısıtlamadan muaf olmama rağmen kendi adıma söyleyecek olursam bu yasağa uyduğumu söyleyebilirim. Tabii bu düşüncemde karşıya olan saygım her zaman önde olmuştur. Açıklamaları, yaşananları, okuduklarımızı, duyduklarımızı gözlerimle canlandırdığımda sinsi düşman virüsün yeni silahlar geliştirdiğine şahit oluyoruz. Çocuklara ve gençlere bulaşmıyor diye sevinirken şimdi hedefine onları da almış durumda. Sakladığı ya da sıraya koyduğu başka ne gibi planları olduğunu da düşünemiyoruz artık. Aşılar vuruluyor sırasıyla, yaşanan süreçte arkadaşlarımızı, akrabalarımızı, ailemizden birilerini, komşularımızı kaybettik, bir tanıdığının acısını yaşarken başka bir gün kendi acısını yaşayanların olduğunu gördük hep birlikte, bu işin sırası, parası, kaçması, yalvarması yok, aşı vurdurdum, kurtuldum yok, bana bulaşmaz yok. Sağlıkçı olup iki aşıyı da yaptırıp daha sonra virüse yakalanıp ağır geçirenleri biliyorum, aşı bile bazen engel ya da koruyucu değil artık. Yapmayın, geleceği, baharları, güneşi karanlığa gömmeyin, yok etmeyin. Belki yarın belki yarından da yakın sıranın sana, bana, bir başkasına gelebileceğini unutmayın. Mübarek günlerdeyiz, dualarımızın, ibadetlerimizin sınırsızca kabul edileceği oruç ayındayız, sinsi düşmana değil, Rabbimize teslim olalım, ona koşalım, ondan isteyelim. Gördüğüm bir manzarayı sizinle paylaşmak istiyorum, iftardan sonra evde balkonda çayımı yudumlayıp, nostalji radyomdan rahmetli Zeki Müren’i dinlerken akşamın karanlığında oturduğum evin ününde bulunan parka birkaç aracın yanaştığını gördüm, araçlardan yaklaşık on beş civarında 20-25 yaşlarında gençlerin maskesiz, korumasız, sorumsuzca parka yönelip gece yarılarına kadar sohbetler ettiğini gördüm, bununla da kalınmadan birkaç ailenin ev içerisinde oturmaktansa parka gidelim kimse görmez düşüncesiyle aynı meydanı doldurduğunu izledim, maskesiz ve korumasız. Nerede dedim bizim saygımız kendi kendime, hani biz birbirimiz çok seviyorduk, hani biz bir bütündük, hani biz bunu da yenerdik. Olmuyor, sınıfta kalıyoruz, Hastanelerde yer kalmamış. Acil ameliyat olması gereken birçoğunuzun tanıdığı bir arkadaşım hastanelerde durumun vahim olması nedeniyle eve gönderiliyor, ameliyatı erteleniyor. Kusura bakmayın, biz bu kafayla değil bu illeti yenmek bir adım yol bile alamayız. Kendinize acımıyorsanız, çocuklarınıza, yarınlarınıza acıyın bari.
Allah’tan korkun yahu!
