Yeryüzüne gelen ilk insanların, Hz. Âdem ve Hz. Havva olduğuna, büyük bir çoğunluğumuzun iman ettiği bir toplumda yaşıyoruz. O günden bugüne dünya üzerinde kaç yüz milyar insan yaşadı, Yerküre coğrafi olarak kaç değişim ve dönüşümden geçti, bilimin bile yüzde yüz çözemeyeceği konular olarak karşımıza çıkıyor. Dünya ile beraber insanlar da değişmekte ve bu değişim günümüzde de devam etmektedir. Ancak hangi dönemde yaşamış olursa olsun insanların değişmeyen en önemli ortak özelliği; duygularının olmasıdır. Bu durum kimsenin inkâr edemeyeceği bir gerçektir.
İnsani duyguların en güzel ifade biçimi olan “şiir”, iç dünyamızın bir dışa vurumu olarak her devirde karşımıza çıkmaktadır. Tarih boyunca hakkında birçok farklı tanım yapılmıştır. Fakat hiç biri kesin bir şekilde kabul görmemiştir. Kuralsız cümlelerle insanı bu kadar derinden etkileyen bir sanat dalı daha yoktur. İçinde her zaman gizli bir sır barındırır. Sizi içine alınca kendi anlam dünyasına hapseder. Tutuklar zihninizi. Tamda da bu yüzden; “Şiir, Anayasaya aykırıdır.”, “Alışkanlıklara karşı bir yaylım ateştir.” demiştir, Cemal SÜREYA. Çünkü hiçbir kalıba sığmaz; aykırı duyguların zihinsel çatışmasının, amansız bir dışa vuruşudur, bir başkaldırıdır şiir.
Yazım tekniği olarak sınıflandırılabilir belki, yazarken belirli kalıplar kullanılabilir. Fakat muhteva ettiği duygu, şairin zihnine girilemediği müddetçe asla anlaşılamaz.
“Acaba hangi duygularla ve kim için yazmış bu şiiri?” deyip merak ettiğiniz hiç olmadı mı? Eğer olduysa siz de hapsolmuşsunuz demektir.
“Ben şiir sevmiyorum, bana ne?” diyenleriniz çoktur. O yüzden, “Bazıları şiir sevmez/Çünkü onların yaraları yoktur/ Yaraladıkları vardır.” diyor, söz dünyasının kaptanı Atilla İLHAN. Ben şiir sevmiyorum diyenler, biraz acele etmiyorlar mı? Her insanın sevdiği bir “şarkı, türkü” yok mudur? Bunlar şiir değil midir?
“Şiirin yüceliği, çok denenip varılamamasından değil, birkaç şairin varmış olmasındandır.” diyor, Özdemir ASAF. Hangi şair bu yüceliğe varmıştır? İçinde bulunduğumuz duyguyu bize hissettiren şiiri, hangi şair yazmışsa o varmıştır. Şiir uykudadır ve her şiir kendi zamanı gelince bir insanın gönlünde filizlenir.
“Bir gün aklına gelecek olursam/Bana şiir ısmarla.” demiş, Şair Cemal SÜREYA. Gerçekten de öyle değil midir? Öyle yapmıyor muyuz? Âşık olunca, kızınca, sinirlenince, sevindiğimiz zamanlar vs. sosyal medya üzerinden göndermeler yaparken karşımızdakine şiir ısmarlamıyor muyuz? Paylaşacak özlü sözler arama gayretimiz yok mu? Radyodan şarkı isteğinde bulunmuyor muyuz?
Herkes şiir yazabilir mi?
Ressam Degas’ın “Çok güzel duygularım var; ama şiirde başarıya eremiyorum. Neden?” diye sorması üzerine, Mallarme; “Dostum” demiş, “Şiir sözcüklerle yazılır. Herkesin duyguları, düşünceleri var. Yetseydi herkes şair olurdu.” diye cevaplamış. Demek ki, şiir yazabilmek için özel bir duygu yoğunluğu gerekir. O büyülü zaman gelince, siz istemeden dökülür sihirli cümleler.
Büyü söz konusu olunca hepinizin aklına aşkın büyüsünün geldiğini biliyorum. “Aşk” şairlerin en büyük ilham kaynaklarından biridir. Şiirlerin büyük bir çoğunluğu ise kadınlar için yazılmıştır. Peki, Neden? Bunu da genç neslin daha iyi tanıdığı bir şair ile örnekleyelim. Hira-i Zerdüş diyor ki; “Erkekler güzel olan her kadına şiir yazabilir/Çünkü güzel olan her kadın zaten şiir gibidir.” (Buraya şunu ilave etmek isterim. Allah tarafından yaratılanın çirkin olma ihtimali yoktur.) Ya şiiri bir kadın erkeğe yazmışsa, söz yine Hira-i Zerdüş’te demektir. “Size şiir yazan erkekleri sevin. Ama size şiir yazan kadınlara âşık olun!” Eyvah, eyvah, eyvah! Buradan sonrasını söylemeye artık benim dilim dönmez…
Sözlerimi şiiri, şiirle tarif eden çağdaş şair İbrahim TENEKECİ’ nin güzel bir şiiri ile bitirmek istiyorum.
BARUT HAKKI
Şaşkınlığımı gizleyecek bir yer bulamadım!
Şiirden başka...
Rabbim ne der?
Camiden eve dönerkenki ferahlık...
Sadece müminlerin bildiği...
Şiir böyle bir şey mi?
Ne güzel dökmek şiirle içini?
Aynaya bakarken okunacak o dua...
Güzel yarattın beni ahlâkımı da...
Güzel kıl namaz gibi...
Canımı yakıyor dünyanın güzelliği...
Yetmiyor ömür o büyük şiire...
Rabbim ne olursun...
Sözümü kesme! ...
