Cemil TURGUT

Hazan Mevsimi Sonbahar

Cemil TURGUT

HAZAN MEVSİMİ SONBAHAR

 Sonbahar ayı, tıpkı bir ömrün son faslına geçiş gibidir adeta. Sarararak düşen yapraklar senelerin bir bir nasıl zorluklarla geçtiğini hatırlatır sanki. İnsanların bu sararmış yaprakların üzerine basarak yürürken çıkardığı sesler de, kader resitalinin bitmeye yakın senfonisidir artık.

Sonbahar ayı kimine huzur verse de çoğunlukla insanlarda hüzünlü bir aşkın romantik çaresizliği hakimdir. Sıra sıra ağaçların arasından geçerken çiseleyen yağmurla karışık gözyaşlarıyla ıslanmış sarı sarı yapraklar, hüzünlü bir aşkın sıcaklığını soğutur cinstendir.

Tatlı tatlı esen sonbahar rüzgârları bir vedaya doğru sürükler bizi. Sert rüzgârlarla yalpalayan ağaç dallarının yıkılmamak için verdiği mücadele gibi, nafiledir ömrün son deminden kurtulmak.

Sonbaharın sararmış muhteşem tabiat tablosu, insan hayatının gönüllü yolculuğundaki ayrılığa gidişin resmidir sanki. Kışa hazırlanmak gibi, başka bir hayata geçişin hazırlığını andırır bize sonbahar.

İnsanın yüzüne vurulan yaşlılığı haykırmak ve ömrün sonuna gelindiğini şiire sindirmektir hazan mevsimi sonbahar.   

Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden,

Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak,

Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak.

 Sular sarardı… Yüzün perde perde solmakta

Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta.”

Ahmet Haşim’in dizelerindeki gibidir sonbahar, bu mısraların verdiği acı ve hüzündür  sonbahar.

 Artık demir almak günü gelmişse zamandan

Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.

Yahya Kemal’in mısralarındaki yolculuğun bir öncesidir sonbahar.

Yaslı, yaşlı ve pejmürde gönüller gibi, gül bahçelerinin, üzüm bağlarının harap olduğu, toprağın renginin bakıra döndüğü mevsimdir sonbahar.

İnsanın göğsüne vuran sessiz acılar gibi, denizin dalgalarının kıyıdaki kayalıklara çarpmasıyla çıkan seslerin mevsimidir hüzünlü sonbahar.

İnsanların sahillerden çekildikten sonra kumların ve berraklaşan denizin yalnızlığı ve bu duruma isyan eden martıların çığlıklarıdır sonbahar.

Velhasıl fani bir hayatın son demde hıçkırarak ağlayan yüzü gibi, büyük bir teslimiyetle tabiata son busesini konduran mevsimin adıdır sonbahar.

Yazarın Diğer Yazıları