İtirazım var, bin türlü bahaneye
İlkelerini, terk-i diyâr edene
“Korkak, ürkek, mıymıntı, pısırık!”
Aydın diye geçinen yüreksize…
Yüksek bir ahlak, moral isterim
Hasbihal içinde sual isterim
Titreyen bir vicdan, gönül isterim
Sevgiye el açacak, gül isterim
DÖNÜŞ VAR
Köye, toprağa, sılaya dönüş var
Şehirden, kâbustan, dertten kaçış var
Dünya dönüyor, doğudan batıya…
Halden hale, eskiye dönüş var
Uygarlık, ‘edeple insan olmada’
İnsanlık, ‘aslına rücu etmede’
YİĞİT ODUR Kİ
Yiğit odur, ‘yolunda sağlam yürür’
Akıl, yüreğinde ses; ‘gürler yürür’
Bir kızıl alev gibi parlar, yürür!
Yürü Şehrim, ‘öksüz değil’ bu dava
Türk Birliğine meşale yak, yürü…
TAŞRA…
Elâzığ’a ‘taşra’ gözüyle bakar
Bilmem ki, hangi menzillere akar
Ata Ocağına, ‘binbir kulp takar’
Doğru adımlara, ‘doğru söz’ gerek!
KÖPRÜ KURMALI
Elâzığ’dan Bakü’ye nice köprü
Fuzuli sıcaklığı, gönle düşsün!
Elmas Yıldırımlar, ‘haykırsın’ güne
Bu sevdaya yürekler canla koşsun
İSTEMEK
İstemek niyettir, yürektir, aşktır
Dalgalarla, dağlara yüklenmektir!
Aşk olmayınca, çığlık neye yarar?
Feryadı, gözyaşında dinlemektir
BATAĞA ÇEKERLER
Bize ütopyacı, hayalci derler
Taklitçi, kopyacı olmadık, şükür ya!
Sözü ırağa, batağa çekerler;
Maksadı bilinmez çukur ya!
Bedri istersen, ‘bir ebcet düşür’ ya
AT TEMELİ
At temeli, millet bunun hamalı
İçi boş, sökük söze ne demeli!
Bedri, ‘karınca yürür kararınca’
Hesap vereceksin gün ağarınca!
NEFİS
Nefis, dost duvarına çarpa çarpa,
Heves elbisesini sere serpe,
Ahvali, bölük pörçük edercesine,
İnsana, ‘zehir ilacı’ içirir
DERDİNİ DERDİM BİLİR
Derdin, derdim bilir; Ey Aziz Şehir!
Uykusuz geceler, seni sayıklar
Şehrin ışıkları söndüğü zaman
Pirincin taşını kimler ayıklar!
NİYET
Niyet, her işin başında irade
İhlasla, sabırla yollar açılır!
Yollar, ‘ebede uzanan serüven’
Edep yahu ile güller açılır
Talep et, ufkun düşer murada
HASMINI KENDİNDE ARA
Hasmını, içinde; kendinde ara
İnsana azap, nokta kadar yara!
Söz yarasının bulunmaz utacı!
Selâm et, selamette kalmaz yara!
ŞUŞNAZA
Harput’ta bir köy, gönüller orada
Şuşnaz’a düşerse yolum selâm et!
Tarihe, kültüre sevda orada;
Dost meclisine hâl hatır, kelâm et
Ahmet Yesevi’den Anadolu’ya;
Muhabbeti gönülden gönle yol et!
Sevda nehri, ‘bozkırlara can versin’
Fütüvvet dilinde yayılsın rahmet…
