Elazığ'da Hayat Onlar İçin Daha Zor

Sokaktaki hemen hemen herkesin pahalılıktan şikayet ettiği günümüzde günlük yevmiye ile hayata tutunmaya çalışanların hikayesini sizler için dinledik.

Elazığ'da Hayat Onlar İçin Daha Zor

Günlük yevmiye ile çalışanlar ya da halk arasında bilinen adıyla hamallar. Soğuk-sıcak havaya aldırış etmeden Saray Camii meydanının gönüllü bekçileri… Kendilerinin tabiriyle çalıştıkları gün tok, iş olmayınca aç kalan sabahın altısından güneş batıncaya kadar birileri gelsin de işe götürsün diye bekliyorlar. Sorunlarına kulak verdiğimiz  emekçi insanlarımızın kimi  meydanda oturacak bir yer olmamasından kimi ise daha ucuz iş gücü olarak çalışan Suriye ve Afgan sığınmacılardan şikayet ediyor.

7 yıldır hamallık yaparak geçimini sağladığını ifade eden 45 yaşındaki hamal bir vatandaşımız “ 500 lira yevmiye ile Suriyeli ve Afgan sığınmacılar çok ucuza çalışıyorlar. Bizi o ücret kurtarmıyor. Onlar işe giderken biz sinek avlıyoruz. Vallahi öyle gün oluyor evimize ekmek götürecek para kazanamıyoruz.

Elazığ'da Hayat Onlar İçin Daha Zor

42 yaşındaki bir hamal vatandaşımız ise “ Çocukluğumdan beri bu meydana gelip gidiyorum. Yaklaşık 30 yıl oldu. İlk önce babamla gelirdim. Babam rahatsız artık beden gücüyle çalışamıyor. Ben devam ediyorum başka şansım da yok zaten. İşlerimiz çok düştü.  Vatandaşlarımız daha ucuz çalıştığı için sığınmacı işçi götürüyor. Onların çoğunun çalışmayı bırakın ülkemizde oturma izni bile yok. Kaçak yaşıyorlar.

17 yıldır meydanda hamallık yaptığını dile getiren bir vatandaşımız Çalışınca tokuz, çalışmayınca açız. Bizim hayatımız bu. Burası işçi meydanı bir gölgelik bir oturacağımız bir yer istiyoruz. Bir işçi lazım olduğunda bizi rahat bulmaları için belirli bir yerimiz olsa iyi olur. Çay ocaklarına gitsek bir çay olmuş 5 lira orada oturuyorsak işe gitmemişiz demektir. Bir de çay para mı verelim? Gidip oralarda da oturamıyoruz. İşlerimiz zaten yok. Hayat paha oldu ama; işçilik ölmüş. Ticaret yapan kazanıyor. Ben yeri gelince taş taşıyorum yeri gelince elimle tıkanan lavaboları açmaya çalışıyorum. Aldığım para 300 -400 lira. Bir torba un gelmiyor yanına şeker ve yağı da koy. Altı nüfusum gel de geçin geçinebilirsen” diye konuştu.

66 yaşında olduğunu söyleyen bir vatandaşımız ise “ Beden gücüyle çalışıyoruz yaş ilerleyince her gün çalışmak da zor oluyor. Bir gün çalışıyor 3 gün boşuz. Halimiz rezalettir” dedi.

NOT: Haberin içeriğinde teşhir edici isim ve görseller bilerek kullanılmamıştır.