Şairimiz Oktay Çöteli;
Babası tarafından Harputlu hanedanlarından Çötelizadelere, annesi tarafından Çarsancaklı Periağası Hüsnü bey ailesine mensup olan Oktay Çöteli, 1946 yılında Elazığ'da dünyaya gelir.
Selami Bey'in beş çocuğunun en küçüğüdür. Sanata ve eğitime çok önem veren bir aileye mensup olmanın getirdiği mirasla, şiirle ilk orta ve liseyi okuduğu Elazığ'da tanışmıştır.
Askerlik yıllarında iyiden iyiye can bulan şiir sevdası, onu ilk çalışma hayatının başlangıcı olan İstanbul'a sürüklemiştir.
İstanbul'da yaşadığı yıllarda bir bankada çalışmış, doğal güzellikleriyle dünya harikası olan İstanbul'da, şair Çöteli insanın doğasını ve iç dünyası şiirleriyle keşfetmeye başlamıştır.
İstanbul’da bir Bankada görev alan Oktay Çöteli görevinden ayrılarak, ait olduğu köklere, Elazığ'a dönmüştür.
İnsan tabiatını şiirlerine konu ederken, artık kendi toprağından beslenerek adeta meyve vermeye başlamıştır.
1979 yılında öğretmen eşi Nuray Hanımla evlenmiş iki çocuk babası olan Çöteli ; Elazığ'da bir kamu kurumunda görev yapmış ve bu kuruluştan 1990 yılında kendi isteğiyle emekli olarak tüm vaktini edebiyata adamıştır.
Şair Oktay Çöteli;
-Toprak
İsimli şiir kitabını 2011 yılında yayınlar. Bir şiirini paylaşalım sizlerle.
SEVDALIDIR BİZİM ELLER
Bizim eler güzel eller
sevilmezmi böyle eller
Er kişiler hoyrat söyler
Sevdalıdır bizim eller
Kaya başı bir alemdir
Manzarası çok güzeldir
Güzelleri gamzelidir
Sevdalıdır bizim eller
Herkes sever birbirini
Herkes bilir iyliğini
Mertliğidir söyleneni
Sevdalıdır bizim eller
Daldan dala konar bülbül
Dertli söyler deli gönül
Gazelleri çok ünlüdür
Sevdalıdır bizim eller
Halayı var gümbür gümbür
Çayda çıra başka ömür
Tamzarası sanki sümbül
Sevdalıdır bizim eller
Yiğitleri aslan gibi
Güzelleri çiçek gibi
Kokar güzel güller gibi
Sevdalıdır bizim eller
Harput’umun güzelliği
Tarihidir özelliği
Dört bin yıllık eserleri
Sevdalıdır bizim eller...
Sevgiye, sevmeye sevdalı Çöteli'nin şiirlerindeki tema da kaçınılmazdır ki; insan ve sevgidir.
Halis bir sanat adamı olan Çöteli, bize sanat değeri gün geçtikçe daha iyi anlaşılacak canlı eserler bırakmaktadır. Şiirleri mahalli gazetelerde ve antoloji.com. edebiyat defteri ve bir çok şiir sitelerinde yayınlanmıştır.
ADAM OLDUK SANKi
Çocuktuk, Henüz küsmesini bilmiyorduk. Yalan riya yoktu. Gökyüzünün mavi, Yeryüzünün renk renk, Olduğunu öğrendik. Martıların çığlıklarını dinlerken Niye büyüdük ki?
Büyük şehirler kurdular, Sokaklarında kaybolduk. Sonra, sevdalandık, yüreğimiz yandı, Duygularımızı yitirdik. Sonrada, Dünya bizimmiş gibi paylaşamadık. Kime ne zararırımız vardı.
Dağların yüceliğine. Yıldızların parlayışına hayrandık. Niye büyüdük ki?
Sevgimizi eskittik. Dargınlıklar başladı. Değiştik. İnsanlığı unuttuk. Halbuki çamurdan evler yapardık, Telden arabalar. Gülen yüzlerimiz.
Soğuktan çatlamış ellerimiz. Su çeken ayakkabılarımız vardı. Ama, mutluyduk. Niye büyüdük ki?
Neyimiz eksikti? Çember çevirir birdirbir oynar, kır çiçekleri toplar, yapardık, başımıza. Akşam olunca uykuya dalar, rüyalarımızda uçardık. Her şey değişti. Uçmayı da unuttuk. Büyüdük adam olduk sanki...
O İNSAN
Siz hiç insan gördünüz mü? Yüzü gülen gözleri parlayan. O insanın size bakarken, neler hisettiğini anladınız mı? Sevgiyle yaklaşan. Uzatılan o eli tutunuz mu? O sıcaklığı his ettiniz mi? Siz o insanı tanıdınız mı?
Tek gayesi insanlık olan. Paylaşmasını bilen. Herkesin yardımına koşan. Hiç bir şey esirgemeyen. Hep veren hiç istemeyen. Siz o isanla kucaklaştınız mı?
O varlığıyla yaşatan. Gülerken güldüren. Konuşurken düşündüren. Hep seven. O güzel insanı. En son ne zaman gördünüz?
Kaç kez selam verdiniz? Hiç hatırını sordunuz mu? O hep sorardı tanısa da tanımasa da. Çünkü o insanlığı biliyordu.
Ağladığını gördünüz mü? Sessiz ama çığlık atarcasına. Anladınız mı çığlığını? Ağlayan o insanının yanına, oturup hatırını sordunuz mu.
Yaratılanı severim yaratandan ötürü, felsefesini şiar edinen. O insanı hiç görmediniz değil mi?
Çünkü o insan çoktan ölmüştü…Oktay Çöteli”
***
16 Mayıs 2017 günü hakkın rahmetine yürüyen Şairimiz Oktay Çöteli’yi rahmetle anıyoruz…
