İlkokulda öğrenci iken Fen Bilgisi dersi için hocamız, sınıfta 3-4 kişiden oluşan gruplar oluşturarak her gruptan farklı bir deney hazırlamasını, deneyin kitaptaki konu başlıklarından seçilmesini ve yapılacak deneyle ilgili bilgilerin aktarıldığı bir sunum hazırlanmasını istedi. Zaten deneye ve icatlara çok meraklı olduğumdan bu ödev oldukça hoşuma gitmişti.
Neyse, hatırlamadığım bir yöntemle hocamız grupları oluşturdu ama 3 kişiden oluşan bizim grup evlere şenlik. Ben çok heyecanlıyım ama diğer iki arkadaşın dünya umurunda değil…
Bir hafta hazırlandık projeye ve malzemeleri toplayıp okula gittik. Deney için malzemeleri ben hazırladım, ilk iki başlığa da ben çalıştım. Diğer arkadaşlarda kendilerine düşen ikişer başlığı ben deneyi gerçekleştirirken anlatacaklardı. Sunum günü biri gelmedi, diğeri de çalışmamıştı zaten. Ben sunumumu yapıp konuyu anlattım.
Hocamız tek başıma gösterdiğim gayreti sözlü notuna 85 vererek taçlandırdı ama grup olarak son sırada kaldık.
Bu acı tecrübeyle birlikte hayatımda fen bilimlerinden aldığım tek yüksek notu tarihe düşerek bu bilim dalıyla ilişkimi bir daha bağlamamak üzerine kopardım.
Benim bu anımı anlatmamda çok ince bir mesaj ve ayrıntı var. Belki nice profesörlerin, bilim insanlarının, yüksek teknolojilerin, eşi bulunmaz kitapların, yıllar süren çalışmaların size anlatamayacağı bir meseleyi, ilkokula giden bir çocuğun anlatabileceği gerçeğini unutmamak adına…
Ben daha çok küçükken ekip çalışmasının ne kadar önemli olduğunu anlamıştım. Bu durumu hayatım boyunca göz ardı etmedim. Kötü bir ekiple çalışmaktansa tek başıma yanılmayı, yanlış yapmayı, başarısız olmayı yeğlerim.
İşte İlimiz CHP Milletvekili Gürsel Erol’un da siyasi hayatında dönüm noktası olacak ya daha iyi noktalara sıçrama noktası ya da pişman olmasına neden olacak 2. sıradan adaylık konusu.
Eğer bunu Millet İttifakı’na güvenerek yapıyorsa durum vahim. İYİ Parti’nin ve Millet İttifakı’nın durumu ülke genelinde iyi olsa da Elazığ’da bir başarı hikâyesi yazacak ne kadro ne de ekip çalışması var. Bu ekip belki Gürsel Erol’un bugüne kadar elde ettiği siyasi kazanımı da kaybettirecektir. Bu da benim için hiç önemli değil ama Gürsel Bey’in böyle bir acı tecrübe yaşamasını istemem.
Gelelim esas meseleye… Bu konunun gündeme gelmesinden bu yana, yani İYİ Parti Genel Başkanı Meral Akşener’in, Malatya’yı ziyaret edip, ardından Tunceli ve Van’a gideceğini öğrenmemden bu yana kadar birkaç eleştiride bulundum. Bu durumun il yönetiminin çok da hoşuna gitmediğini biliyorum. Ama gerçekleri bir noktada sessizce kabul ettiklerini de iyi biliyorum.
Meral Akşener Elazığ’ı ‘bay geçti’ manşetini attım. Bu manşette yanıldım mı, yoksa iftira mı attım yoksa olmayan bir şeyi mi söyledim. Tabi ki hayır. Ama yine de bu durum birilerinin hoşuna gitmeyecek biliyorum.
Bu manşet ulusal medyanın da dikkatini çekti ve beni arayıp konu hakkında bilgi alanlar oldu.
Özellikle İYİ Parti İl Yönetiminin, Sayın Akşener’i Elazığ’da karşıladığı anda çekilen fotoğraflarda görünen manzara, Sayın Akşener Elazığ’a ve Elazığ İl Yönetimine ne kadar ilgili olduğunu çok net ortaya koyuyor. Bir insan Genel Başkanına ancak bu kadar uzak bakabilir ve uzakta kalabilirdi.
Bir siyasi parti Genel Başkanının bir ile ayak bastığı an ev sahibi ve bir numaralı isim kendi partisinin İl Başkanıdır. Genel Başkanı ilk karşılayan, ilk bilgileri veren ve hep yanında olması gereken İl Başkanıdır. Siyasi teamüller ve uygulamalar hep bunu gösterir ve yaşanan hep bu olur.
Meral Akşener, Elazığ’a gelmiş ya da gelmemiş, gelirken özel uçağıyla mı gelmiş, yoksa Tunceli’ye yürüyerek mi gitmiş bu benim için ya da Elazığ için çok da önemli bir mesele değil.
Buraya gelip dinleyeceği dertlerle kendi ulusal gündemine katkı sağlayacağı gibi çözüm noktasında pek bir katkısı olmayacağını hepimiz biliyoruz.
Ancak Elazığ’ın kurtuluşunu bir iktidar değişikliğinde görenler bunu sakın unutmasınlar ki Elazığ’a verilen değer budur. Elazığ’da zaten bunun karşılığını günü geldiğinde gereken herkese gösterecektir.
