Geçtiğimiz günlerin en çok tartışılan konusunda bir uyarıda bulunmuştum ve bu durum siyasi polemikten öteye gidemez demiştim ama dinlemediniz. Ben hâlâ ısrarcı ve eminim bu Ekrem İmamoğlu’nun Elazığ ziyareti ve üzerine yürütülen eleştiriler siyasi polemikten öteye gidemez. Keşke gitseydi de şehrimiz 1 değil 10 okul kazansaydı ama buradaki durum çok çok farklı. Şimdi bir öneri sunuyorum ve diyorum ki konunun üzerine etraflıca bir daha düşünün ve bu polemik kime daha çok yarar iyice tartışın!
***
Dün gece…
Akif’i hatırladım şu sözleri işittim:
Cehennem olsa gelen, göğsümüzde söndürürüz.
Bu yol ki Hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz;
Düşer mi tek taşı sandın harim-i namusun,
Meğer ki harbe giden son nefer şehid olsun.
Necip’ten ders aldım şunları not ettim:
Tohum saç, bitmezse toprak utansın!
Hedefe varmayan mızrak utansın!
Hey gidi Küheylan, koşmana bak sen!
Çatlarsan, doğuran kısrak utansın!
Mevlana’ya ulaştım, şunları getirdim:
Cömertlik ve yardım etme konusunda akarsu gibi ol
- Şefkat ve merhamette güneş gibi ol
- Başkalarının kusurunu örtmede gece gibi ol
- Hiddet ve asabiyette ölü gibi ol
- Tevazu ve alçakgönüllükte toprak gibi ol
- Hoşgörülülükte deniz gibi ol
- Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol
En sonunda Fuzuli’ye danıştım şu sonuca ulaştım:
Sussam gönül râzı değil, söylesem kâr eylemez.
***
O kadar köklü, gelişmiş ve önemli bir geçmişe sahibiz ki bugün karşılaştığımız sorunları gelecekte aramak yerine belki geçmişe bakmamız daha faydalı olacaktır. Bunun için geçmişe ışınlanmamıza gerek yok çünkü ecdadımız bizlere büyük bir miras bıraktı. İkinci bir dil öğrenmeye gerek kalmadan birkaç kitap karıştırarak çok rahat geçmişteki örnek olaylardan bugüne ışık tutabilir, önemli dersler edinerek sorunlara çare üretebiliriz. Belki artık yanımızdaki danışmanlar yerine geçmişimize danışmanın vakti çoktan gelmiştir! Ama önce ne yapmamız gerekiyor, bir fırsat bulup ara sokaklara, hayatın olağan akışına, çarşıya pazara karışıp sorunları not tespit etmemiz gerekiyor!
