Hayatta bazı insanlar vardır, sadece bir kez karşınıza çıkar değil mi? Hatta bir daha göremezsiniz…!
Maalesef değerini bilmezseniz kaçıp gider ve asla geri gelmez.
Son zamanlarda dikkatimi çeken ve maalesef tasvip etmediğim bir mevzuyu paylaşmak istedim. Mevzu ikiyüzlülük!
Zaman zaman aynaya bakıp kendimize ikiyüzlü olup olmadığımızı sormak lazım hatta samimi olarak da cevap vermek lazım. Birde neden tek yüzümüzle en güzel olduğumuzda ikiyüzlülüğe ihtiyacımız olduğunu sorgulamak lazım…
Merhum Ârif Nihat Asya'ya:
- Eğilir, bükülür, katlanır ve istenilen şekle kolayca sokulur bir cam keşfedilmiş, derler.
Ârif Nihat Asya, şöyle cevap verir:
- Desenize, eninde sonunda camı da kendimize benzettik!
Lafa gelince mangalda kül bırakmayan ama icraata geldiğinde hava körüğünden başka bir şey olmayan ikiyüzlülerde ne ar vardır nede arlanma!
Dünü başka bugünü başka misali kendini bir şey sanan zavallılar nedense karşısındaki insanı saf diye görürler ama asıl edebiyle davrandığını unuturlar bu kuş beyinli karakterler.
Eğer yüzünü ihlasla Allah’a çeviremiyorsan, sırtı kıbleye dönük namaz kılan adamdan ne farkın olur değil mi uyanık?
Bak ne güzel söylemiş Bayezid-i Bistami; “Ben müritlerden ziyade münkirlere güvenirim. Çünkü münkirin inkârı açıktır. Ama ya mürit iki yüzlüyse. İşte ona yanarım.”
Çok bildiğini sanıp karşısındakini cahil sananların kendini ne kadar ucuz biri yaptığının farkında değildir. Oysaki Yüce Mevlam aklı insana özgü vermiştir yani muhatabında insan be…
Hülasa, Başkalarına karşı değişik yüzler takınanlar, sonunda kendi çehrelerini unuturlar ve unutmamak gerekir ki ikiyüzlülük edenlerde sinsilik vardır ve tehlikeli mahlukatlardır velhasılıkelam
