Sezonun ilk final niteliğindeki maçında Eskişehirspor'u konuk eden takımımız sahadan 3-2 galip ayrılarak, hem küme düşme mücadelesinde lige tutundu hem de kongre öncesi umutları yeşertti. Genç ve mücadeleci rakibi karşısında özellikle ikinci yarıda zorlansa da maçı koparan Elazığspor, altın değerinde üç puan kazandı.
Eksiklerine rağmen doğru oyuncu tercihleri ve oyun taktiği ile başlayan takımımız, oyun disiplininden koptuğu zamanlarda rakibine pozisyonlar verse de kaliteli ayakları ile sonuca gitmeyi bildi. Kadir'i tek ön libero olarak kullanan, zaman zaman Diarra, Ahmet Aras, Tatos ve Adem ile hücumda çoğalan takımımızda, Kadir'in basit top kayıpları ve hücumdan geri dönüşlerde yaşadığımız sıkıntılar ile oyunda git geller yaşadık. Kadir'in kaptırdığı toplardan birinde kalemizde golü görsek de karşılığını Ahmet Aras ile erken vermemiz oyunu kazanma adına işimizi kolaylaştırdı. Diarra'nın yetersiz fizik gücü eksikliği ile göbekten sonuç alamadığımız taktik anlayışı kanatlardan ve duran toplardan bulduğumuz gollerle telafi etmemiz gelecek adına umut vericiydi. Mehmet Yiğit, Ali Fırat Elmar ve Emre'nin üstün gayretleri, Ahmet Aras ve Tatos'un sonuca etki eden performansları göze çarpan pozitif detaylardı. İkinci yarıda komple oyundan düşen, yaşadığı sorunların bir getirisi olan yeterince çalışamamadan kaynaklanan fizik kondisyon eksikliği, savunmadan çıkarken yapılan basit top kayıpları ve gereksiz agresiflik negatif detaylar olarak sayabildiklerimizdi. 3-1 skor üstünlüğünü sağlamışken, oyundan düşen Diarra'yı Kadir Taşoğlu ile değiştirmekte geç kalan Orhan Hoca, Diarra'yı çıkarttıktan sonra Ahmet Aras'ı ileri uca almayarak da iki ciddi hata yaptı. Gerek rakibin genç ve tecrübesiz oyuncularının kaçırdığı fırsatlar, gerekse de savunmada ki kademe ve disiplin anlayışımız olası 3. golün önüne geçse de, yenilecek bir gol takımı kaosa sürükleyebilirdi.
Neticede çok önemli bir maçtan alınan bu üç puan, her şeye rağmen mücadeleyi bırakmayan oyuncu ve teknik heyetimiz için alkışı hak edecek önemdeydi. Çok zor şartlarda çalışıp sahada terinin son damlasına kadar mücadele eden oyuncularımız ve onları maça konsantre eden teknik heyetimiz övgüyü hak ediyorlar. Sonuçta taraftarından siyasilerine, esnafından işadamlarına, yönetiminden bürokrasine kadar terk edilmiş bir takımda, bu azim ve mücadeleyi görmek kolay değil. Maça gelen seyirci sayısı, seçim öncesi kendi derdine düşmüş siyasiler, geriye kalan 50-100 kişilik taraftar grubu şehrin takıma bakış açısını net ortaya koyuyor.
