Doğunun geçiş kavşağında birçok ili bir birine bağlayan, neredeyse demir yolu, kara yolu ve hava yolunun birleştiği tek şehir olan Elazığ neden hak ettiği yerde değil? Ülke gündemine; tarihi, turistik, gastronomi ve doğal güzelliklerle gelmesi gerekirken ne hikmetse ya asayiş olaylarıyla ya da bilmem hangi yıl yüzlerce kilometre uzakta olmuş bir terör eylemiyle gündeme geliyor.
Oysa en az Malatya kayısısı kadar kaliteli Baskil kayısısı, aslında Elazığ’dan giden hayvanlardan elde edilen ve fakat Erzincan tulum peyniri olarak bilinen Şavak tulum peyniri, birçok şekerlemenin içinde olan Keban ve Ağın bademi, lokumlara lezzet katan Elazığ cevizi, sadece Elazığ’a has üzüm pestili orciği, Öküzgözü üzümü, Ulukale dutu, Çedene kahvesi gibi kendine has birçok ürünle nedense bir türlü ülke gündemine gelemiyor.
Yine Elazığ mahalli müziği ve berrak sesli müzisyenleriyle, folkloru ve birçok kültürel değeriyle bir türlü ülke gündemine gelemiyor. Ama Urfa sıra geceleriyle, çiğköftesiyle, Malatya Kayısısıyla, Antep, Siirt fıstığıyla, Bingöl balıyla, Diyarbakır ciğeriyle, kadayıfıyla, Tunceli katık türü doğal ürünleriyle ülke gündeminde her daim kendilerine yer buluyorlar.
Harput, Keban, Sivrice, Palu gibi hem tarihi hem de turistik mekanlarıyla eşsiz bir coğrafi konumu olan Elazığ ülke gündemine bu güzelliklerle bir türlü gelemiyor. Sivrice gölü komşu illerimizin insanıyla adeta turist akınına uğrarken bizde yine büyük bir sessizlik hakim.
Yanlış anlaşılmasın komşu illerimizi kıskanmıyoruz. Bilakis onların güzel değer ve ürünlerle ülke gündemine gelmesinden onur ve gurur duyarız. Burada üzerinde durduğumuz konu Elazığ’ın da kendine has birçok güzel mekânı, birçok kültürel değeri, birçok güzel ve kaliteli ürünü olmasına rağmen bir türlü ülke gündeminde kendine yer bulamamasıdır.
Elbette bu durumun farklı sebepleri olabilir. Ancak en temel sebeplerin başında acizane tespitimiz; Elazığ siyasetçilerinin, neredeyse her bakanlıkta üst düzeyde bulunan Elazığlı bürokratların, Elazığlı akademisyenlerin ve ilimizin mülki amirlerinin yeterli duyarlığı göstermediği şeklindedir. Eğer uzun yıllardır yapılan siyaset Elazığ’a sahip çıksaydı, üst düzey bürokratlar, sadece aday olmak için değil de; görevlerinin dışında aldıkları yönetim kurulu maaşlarıyla sahil kıyılarında lüks otellerde geçirdikleri tatillerinin bir kısmını akrabalarının, yaşlı anne ve babalarının yaşadığı köylerde veya şehirde geçirselerdi kendilerinde bir Elazığ duyarlılığı oluşur ve böylece bir vefa borcu olarak Elazığ’ın, değerleriyle ülke gündeminde olması için gayret sarf ederlerdi. Ama ne yazık ki kendilerini bir şekilde siyasi ya da bürokratik kulvara atanlar bir daha dönüp vefa borcunun olduğu bu şehre; adeta bir civcivin içinden çıktığı kabuğa bakarken “cıkk” deyip beğenmediği tavırla bakarak kadir kıymet bilmezlik etmektedirler.
Peki diğer illerde olan ne derseniz… Olan şu kanaatimizce; bu illerdeki siyasilerin, bürokratların ve diğer ilgililerin şehirleriyle ilgili azimle ve gayretle, ortak çalışmalarıyla elde ettikleri bir başarı var. Komşu illerden birinde bir siyasetçinin bakanlığı esnasında kendisine gelen o ille ilgili yatırım ve taleplerin neredeyse tamamına olumlu karşılık verdiği yine kendisi tarafından ifade edilmişti. Bizde bakan düzeyinde tabir yerindeyse “ağı(a)r” siyasetçi olmasına rağmen işte şehrimiz ortada.
Hülasa, Elazığ’ın adeta ötelenmişliğinin hatta unutulmuşluğunun güneşin parlaklığı kadar açık olan gerçeği; siyaset kişi ve kurumlarının, bürokratların, mülki amirlerin Elazığ için yeterince duyarlı olmamalarıyla ilgilidir. Elazığ insanı şehrinin ülke gündemine ; kültürüyle, gastronomisiyle, müziğiyle ve daha farklı bir çok değeriyle gelmek istiyorsa gerçek Elazığ sevdalısı kişileri siyaseten ve bürokratik olarak değerlendirmelidir. Zira kadirşinaslılığıyla bilinen Elazığ insanı ülke gündeminde hak ettiği yerde olmaya her zaman layıktır. Selam ve duayla.
