Her Şey Yapmacık ve Göstermelik
Bazı resmi kurumlardan yöneticilere, sosyal medyayı aktif olarak kullanıp kendine anlam katma kompleksinde olanlardan bazı siyasilere, yapılan birçok iş ve çalışma yapmacık ve sadece göremezlikten ibaret.
Kimsenin, meselenin özüne ve künhüne yönelerek sorunu çözme ve vatandaşın bir müşkülünü çözme diye bir derdi yok.
Yöneticiden personellere kadar herkes işin kolayını bulmuş. Günde bir iki ziyaret, birkaç resim, altına da biraz janjanlı söz yazdın mı senden iyi yönetici ve senden daha başarılı idareci yok.
Öyle bir sarmala düştü ve öyle bir kanıksadı ki Türk toplumu ve yöneticiler bu işi, kimsenin kafa yorma ter akıtma gibi bir düşüncesi kalmadı. Buna karşın bataklığı kurutma derdiyle başını kaşıyacak vakti olmadığından bu tür reklamlarını yapamayan yöneticiler başarısız addediliyor hale geldi.
Yapması gereken birincil görevi bile bir lütuf ve ihsan gibi sunan ve bundan dolayı vatandaştan ve üst yöneticilerde taltif ve takdir bekleyen bir yönetim anlayışına bu ülkenin duçar edilmesi ve bunun pirim yapar ve geçer akçe haline gelmesi, sistemin çökmesinin de habercisidir.
Yöneticilerin, siyasilerin ve kamu görevlilerinin akşama kadar sosyal medyayı takip etmesi ve bunun bir bağımlılık haline dönüşmesi, büyük bir zaman israfı olmakla birlikte halka hizmetin ikinci plana atılmasını getirdi ki bunun da olumsuz yansıması yine halkımıza çıkıyor.
Bir yönetici, akşam başını yastığa koyduğunda “şehrin ve kurumumun en önemli sorunları neydi, ben bugün halkımızın bu sorunlarından hangisini çözdüm, yarın hangi konular masamda olacak” gibi bir vicdani muhasebe yapmıyorsa günde 12 paylaşım dahi yapsa boştur, laf-ı güzaftır ve bu milletin sırtında yüktür.
