Sosyalleşmişti, Olmayan Sosyal

Düzenli periodlarda deforme olan düşünce değişimine dair, türlü kıstaslar ortaya çıkabiliyor. Ve bulunulan takvim adlandırıldığı marka itibariyle modern bir çağdan başka bir dönem değil. Seküler Dünya’nın mobbing içerikli despotizmi, moderne adapte olup böylece gelenekselleşerek, haliyle toplumsal bir yankı oluşturuyor. Kavramlar epistemolojisinde dini tanımlama gerektiren başörtüsü gibi değer atıflı bir gerçeğin, değersiz bir meta değil, aksi zorunluluk ile saygı gerektiren bir normal olarak görülmemesi, nasıl bir haklı gerekçe sunabilir? Sosyal medya referanslı ve sebebi olmayan bir dönüşümle farklı görünebilmek, bilinebilmek için bilinçli şekilde yapılan mevcut tutum aslında saygısızca gerçekleştirilen bir asosyal benmerkezcilik kompleksinden başka ne olarak açıklanabilirdi? Renklerin taşıdığı anlam ve figürler, yerleşik bir toplumsal haline gelirken doğrunun yanlışlığı da bir o kadar ileriye yönelik nüfuz gösteriyor.

Tesettürlü olduğunu iddia eden sözde tesettürlü iki kişinin, ortam kaynaklı ünsüz uyumundan bahsedelim. Söz konusu gösteri mekânında, dini temelinde barındırmış bir değer olan başörtüsüne nasıl bir muamelede bulunulduğu, saygısızlık çerçevesinde itina (!) ile sunuluyor. Malum bireylerden birinin, tek sesli olmasına rağmen korosuyla sürekli anlatmaya çalıştığı ve aslında anlatmaya çalıştığı herhangi bir mentalin de mümkün olmadığı konusunda mutabık düşünülmesi, toplumsal olarak bilinmesi gereken bir normal olmalıydı. Gülmek fiilinin kendisiyle çeliştiği ve anlatılırken ifade edilen başörtüsünün, stand-up kılıfıyla sempatiye dönüştüğü halin aslında aynı zamanda bir antisempati oluşturduğunun da farkında olunmalıydı. Tesettürün, din yönlü kavramının böylece manipüle edilmesi ve mekânsız ortamın bir geleneksel gibi normal görülmesi ve seyreden kalabalığın ise gösteri şekliyle gülünç manzaraya teşvik edilmesi, hangi olmayan espri prosedürünü alışkanlık haline getirmekte haklı paya sahip olabilirdi?

Başörtüsünü, saygısızca aleladeleştirmek zaten an itibariyle hiç olmayan espri mahiyetinin, toplumsal bir varlık olan bireye yakışmayan koşuluydu. Neye gülünmüştü ve gülmek için daha önemsiz bir sebep olmadığını bile düşünmeyen, çağın günümüz modernlerine bir şapka desteği ile aynı kulvarda aynı saygısızlığı tebrik etmek ironisinde yüzleşen bir doğru gerçekten olabilir miydi? Aynı konu ve senaryo ile değişmeyen işlevli temcit, asla işlevini yitirmiyor olmalı.