Kıymetli bir büyüğümüzün özellikle bürokrasi konusunda deneyim kazanabilmem amacıyla beni zorladığı birkaç ayın ardından son zamanlarda geldiğimiz durum psikolojimi iyice bozmuş durumda.
Türkiye’de özellikle Cumhurbaşkanlığı sistemiyle takır takır çalışması beklenen ve sistemin de tamamen uygun olduğu bugünlerde yaşadığımız en temel problem liyakat.
Liyakatin sadece üst düzey görevlerde olması gerektiğini düşünürseniz yanılırsınız. Kamuda değil sadece tüm mekanizmalarda en alttan en üste liyakatin olması gerekiyor.
Yani şöyle düşünelim, bir saatin çalışması için o mekanizmadaki en küçük çarkın bile sağlam olması gerekiyor.
Ne yazı ki bugünlerde toplumun çoğu Türkiye’de takır takır çalışan bir saatin olduğunu düşünmüyor.
Elazığ’da son zamanlarda üst düzeylerde bazı toparlanmalar yaşansa da genel anlamda durumun içler acısı olduğu apaçık ortada.
Özellikle sağlıkta bir dönem çığır açan Elazığ’da bugün ne haldeyiz, bunu epey bir konuşmamız gerekiyor.
Burada temel mesele ise tam da seçim öncesinde konuşulması gereken bu konunun bir türlü esas gündem haline gelememesi.
Muhalefetin bu konuda herhangi bir ağırlıklı gündemi olmadığı gibi 20 yıllık iktidarında Ak Parti de bu sorunu çözemedi.
Vatandaşın bu konudaki en büyük beklentisi Cumhurbaşkanı Erdoğan’dan. Çözerse o çözer diyorlar her konuda olduğu gibi ama bir şekilde gündemine alması gerektiğini düşünüyorlar.
En büyük beklenti ise seçim sonrası ekonomideki sorunların ağırlıklı olarak çözülmesi ve sonrasında bu tarz kritik konuların üzerine gidilmesi yönünde.
Elazığ ile ilgili de konuşulacak çok şey var ama sanırım henüz zamanı değil. Ben de sabırsız bir insan olduğumdan olacak konuşsam olmuyor, sussam gönlüm razı değil!..
