Bir milletin ekonomik gelişmesinde, bilimsel ve teknolojik ilerlemesinde, en belirleyici rolü kuşkusuz eğitim üstlenmektedir. Bunun içindir ki; ABD, Avrupa ülkeleri Japonya ve Güney Kore gibi bütün gelişmiş ülkelerde eğitim ve eğitimin paydaşlarına özel önem verilir. Mesela öğretmenler en yüksek maaşı alan kesimlerdendir. Okullar alt yapı başta olmak üzere, laboratuvar ve diğer donanımlar bakımından oldukça modern yapılardır. Eğitim ödenekleri oldukça yüksek tutulmaktadır.
Peki bizde durum ne diye baktığımızda eğitime yeteri kadar önem vermediğimizi, öğretmenimize ve eğitim çalışanlarına gelişmiş ülkelerdeki ücretlerin çok çok altında ücret verdiğimizi görüyoruz. Okullarımız ne yazık ki alt yapı ve teknolojik donanım açısından oldukça yetersiz durumda. Denetim birçok kurumda yetersiz olduğu gibi eğitim kurumlarında da yetersiz. Ders içerikleri ne yazık ki kapsamlı bilgi içermemektedir. Öğrencilerin davranış eğitiminde tutarsızlıklar ve çelişkiler oldukça fazladır.
Gelişmiş ülkelerde öğrenciler yeteneğe göre yönlendirilerek meslek sahibi yapılırken bizde her öğrenci tabir yerindeyse kalem efendisi yapılmaya çalışılır. Üniversite sanayi iş birliği her zaman sözde kalır ve bir türlü gerçekleştirilemez. Mesleki eğitim alan öğrenciler kendilerini üniversiteli olarak gördükleri için ustaların yanında çalışmaya sıcak bakmazlar.
Gelişmiş ülkelerde eğitimde ciddiyet ve disiplin ön planda tutulurken biz de eğitimde laçkalık had safhada. Öğrencilerin bir takım sosyal medya platformları için öğretmenlerini küçük düşürücü hareketlere maruz bırakıp videolar çekerek yayınlamalarından tutun da kendi aralarında yaptıkları ahlaksızlıkları yayınlamalarına kadar birçok davranış sapması içinde olduklarını görüyoruz.
Öğretmenlerimiz yeni deyimle rol model eski deyimle örnek alınmaktan oldukça uzaklar artık. Eskiden ilköğretimden liseye kadar bütün eğitim aşamalarında örnek alınan öğretmenlerimiz vardı. Bir çocuğa ne olacağı sorulduğunda verdiği ilk cevap öğretmendi. Şimdilerde eski öğretmenler hariç yeni nesil öğretmenlerden örnek alınacakların sayısı gittikçe azalıyor. Düşünün şimdi yanaklarında kısa ve fakat çenesindeyse aşağıya doğru uzayan bir sakal, göğüs kılları dışarı sarkmış sıfır yaka bir tişört, paçaları ayak bileğini sıkıca sarmış bir pantolon, sandalet türü bir ayakkabı giymiş bir öğretmeni çocuğunuzun örnek almasını istemisiniz? Ya da ergenliğin zirvesindeki 16-17 yaşındaki erkek çocuklarını psikolojik travmalara sürükleyecek ultra mini etek veya daracık bir kot pantolon giymiş bir bayan öğretmeni çocuğunuzun örnek almasını ister misiniz? Kimse bunları kıyafet serbestisi olarak savunmasın. Dışarıda isteyen istediğini giyiyor. Bir eğitim kurumunda öğrencilerin zihinsel gelişimini olumsuz etkileyecek giysiler giyilmemeli ve davranışlar sergilenmemelidir.
Ailelelerin de eğitimin bir parçası olduğunu dikkate alırsak onların da her şeyi okuldan beklememeleri gerektiğini ifade etmek isteriz. Çocuklarının davranışlarından sorumlu olduklarını unutmamalıdırlar. Eğitim sadece okul ve öğretmenlerden ibaret değildir.
Tabi ki ülke olarak top yekün eğitime önem vermeliyiz. Eğitim kurumlarıyla, öğretmeniyle ailelerle eğitimin tüm tarafları olarak taşın altına elimizi koymalıyız. Çocuklarımızın elimizden kayıp gitmesini istemiyorsak, eğitimin tüm paydaşları olarak üzerimize düşeni en iyi şekliyle yapmalıyız. Bir an önce geçmişte olduğu gibi eğitimde ciddiyet ve disiplini yeniden istenilen düzeye taşımalı ve eğitim öğütüme dönüşmeden önlem almaya çalışmalıyız.
Yazım tamamen gözlemlerimi ve şahsi görüşlerimi yansıtmaktadır. Amacım, eğitimin içinden biri olarak üzüm yemek maksadıyla yeni bakış açıları oluşturan bir değerlendirme yapmaktır. Çünkü inanıyorum ki eğitime önem verirsek hem ekonomik hem de bilimsel ve teknolojik olarak kısa sürede kalkınırız.
