Sözümüzün başında, “Biraz sohbet!” dedik.
Dostlar dikkat ederlerse, ‘dedikodudan uzak kaçıyoruz’
Sohbette, ‘edep vardır, hikmet vardır, duruş vardır, anlayış vardır’
Sohbetle bütünleşen çağrımızda dört temel ana nokta vardır;
“Sevgi- Saygı, moral, dürüstlük ve güvenilir olmak!”
Bir dörtlüğümüzde şöyle sesleniriz,
“Her akşam bize hesap verme vakti
Galu Belâ’da verdiğimiz akti
Kan-ter içinde kalır, bütün zerre
Ölmeden önce hesap verme vakti!”
Hadis, “Bir saat tefekkür bazen bir sene ibadetten daha hayırlıdır!”
Bakara Suresi 164 ayeti bizleri sıklıkla, “Allah’ın varlığına, birliğine…” tefekkür etmeye davet etmektedir. Akıl, idrak, iz’an, şuur, velhasıl vücudumuzun bütün zerresiyle kâinattaki delilleri birlikte okuyalım!
“Şüphesiz ki göklerin ve yerin yaratılışında,
Gece ile gündüzün ihtilafında (ard arda gelmesinde),
İnsanlara fayda veren şeylerle (yüklü olarak) denizde akıp giden gemilerde,
Allah’ın gökten bir su indirip de, onunla yeryüzünü ölümünden sonra tekrar diriltmesinde,
Ve orada her hareketli canlıyı yaymasında,
Rüzgârların yönlendirilmesinde,
Ve gökle yer arasında (emre) boyun eğdirilmiş bulutlarda akıl erdirecek bir topluluk için (Allah’ın varlığına ve birliğine) kat’i deliller vardır.”
Nefsimizle değil, gönlümüzle/ yüreğimizden gelen sesle düşünelim?
“KÂH” isimli şiirimizde kalbi ve hasbi bir düşünceye kendimizi teslim etmek isteriz;
“Kâh güneşli, kâh bulutlu sabaha
Uyanır kâh sevince, kâh tasaya
Bulutlar akın eder, garip yurda
En içli kervan, garipler kervanı!
Kâh gece, kâh gündüz döner devranı
Dünyanın boyası şiire akar!”
Düşünelim, “yaratılanların en şereflisi!”
Yüce Yaratıcının, “yeryüzünde halifesi!”
Bütün bunlara karşı insanın kendisini, ‘itibarsızlaştırmasına’ şaşarım!
“Kâinatın Efendisi!” olan insanın, kendi varlığından habersiz olmasına şaşarım!
Bakara Suresi 29 ayette ne buyruluyor,
“Yerde olan her şeyi sizin için yaratan O’dur. Sonra göğü (yaratmayı) kastetti de onları yedi (kat) semâ olarak tanzim etti. Ve O, her şeyi hakkıyla bilendir”
İnancımız bizlere ne diyor, ‘bütün bu güzellikler karşısında yolunuzdan şaşmayın’
Hakk’ı bilin ve birleyin, inkâr yolunu seçmeyiz.
Bakara Suresi 24 ayet, inkâr yolunu seçenlerin akıbetlerini hatırlatıyor;
“Öyle ise o ateşten sakının ki, yakıtı insanlarla taşlardır (ve) kâfirler için hazırlanmıştır!”
El açarız, “Yüce Dileğe!”
“Hamiyetli bakışlar, yüce dileğe
Göz nuru yakarışlarda gönül hey
Gözyaşları süzülür yüce dileğe
Sevda nehrini gönül beslermiş hey!”
Şu kâinatta bir hayat serüvenimiz var. O serüven, inişli çıkışlı bir yola benzer!
Hayatın bizler için bir cilve/ bir imtihan olduğunu bilelim.
Bakara Suresi 155 ayette şöyle buyrulur;
“Sizi mutlaka biraz korku ve açlık biraz da mallardan canlardan ve mahsullerden noksanlık ile imtihan edeceğiz. (Ey Resulüm) Sabredenleri (cennetle) müjdele!”
Şu garip dünyayı bir, ‘okula’ benzetirim.
Her gün doğumuyla, hayat serüveninde yeni sürprizler sizleri bekler
“İhlas Okulu” şiirimizde gönül tellerimiz yine titremiş!
“Lale, nevruz, reyhan karanfil kokulu
Elif der, yüreğim toprak kokulu
Vatan sevgisi damıtır şefkati;
Ruhumu besleyen, İHLAS OKULU
Yoldaki işaretler, hakikati
Solur, ilmek ilmek hasret kokulu!”
Şu dünyada kazançlı çıkmak için neleri sarf edeceğiz?
Bakara Suresi 215 ayete dikkat edelim;
“(Ey Resulüm) Sana (Allah yolunda) neyi (kime) sarf edeceklerini soruyorlar.
De ki; “Hayır olarak sarf edeceğiniz her şey; ana baba, en yakınlar, yetimler, yoksullar ve yolda kalmış(lar) için olmalıdır”
Hayır, olarak ne yaparsanız artım muhakkak ki Allah onu hakkıyla bilendir.”
“SEVGİYİ BESLE” şiirimizde şöyle sesleniriz;
“Tarih öğretir bize adaletli ol!
Sağduyuya çağrı, hamiyetli ol
Bir olma şuuru, ruhuna işle
Her iki âleme ibadetli ol!
Sevgiyi besle, düşüncene maya
Aşkı aynaya düşüren simaya
Hayranım yolu düşen dolunaya!”
Hayatımızın bütün kurgusunda; “hayır ve iyilikte yarışma…”
Bakara Suresi 195 ayet, her halükarda iyilik diyor, bizlere;
“Allah yolunda sarf edin, (kendinizi) ellerinizle tehlikeye atmayın ve iyilik edin.
Şüphe yok ki Allah iyilik edenleri sever.”
