ELE KARŞIDIR….

Türküler ne güzel ifade eder bizi ve duygularımızı. Yıllar boyu yaşananların duygu hamurundan yoğrulup gönül süzgecinden sonra kalp ilmeğiyle örülerek söze ve dizelere dökülmüş ve yüzyıllardan beri hemen herkesin bir şekilde hissettiği ve yaşadığı olayların bütünüdür türkülerimiz.

Bugünlerde Radyo 7’de Gölge’lenirken Karacaoğlan’ın yüzyıllar öncesinden gelen sesi ve nefesi, Zara’nın yorumuyla  bir duygu sağanağına dönüşüyor.  

“Bizim pencereler yele karşıdır

Muhabbet dediğin karşı karşıdır

Girebilsen şu sinemde neler var

Gülüp oynadığım ele karşıdır.”

Nasıl da Anadolu insanını anlatıyor değil mi? Ne yaşarsa yaşasın, nasıl yokluklar ve yoksunluklar çekerse çeksin bu hissettirmez çevresine, etraftakilere.

İçini kan bürüse, içinde bin bir kırıklıklar yaşasa da bunu kendi hisseder ve kendi yaşar. Muhabbet karşı karşı olsa da her muhabbet edilene açılmaz dertler, anlatılmaz burukluklar… Ve her şeye rağmen çevreye karşı pozitif olmak ve hayata tutunabilmek mesajı verilir türküde…

Karacaoğlan, bu türküsü ile aslında bizlere psikolojik mesajlar da vermiyor değil. Acınızı yaşasanız da hayatı yok saymayın ve onu ıskalamayın diyor. Her türlü olumsuzluklara rağmen hayat devam ediyor. Muhabbetiniz eksik olmasın…