Malum İsrail’in Gazze’ye yaptığı orantısız işgal ve soykırımı her gün kınıyoruz ve kınamaya devam edeceğiz. Bununla ilgili çeşitli sempozyumlar, mitingler ve büyük çaplı toplantılar ile ülke gündeminden dünya gündemine taşıyarak desteklerimiz devam etmektedir. Yapılan bu tepkiler yerinde ve olumlu bulurken yaptığımız eylemlerin hayatımızla maalesef örtüşmediğini görmekteyiz nasıl mı?
Aile içi ve kadına yapılan şiddet…
Eğitimcilere yapılan şiddet…
Hakemlere yapılan şiddet…
Evladın babasına, annesine yaptığı şiddet,
Sağlıkçıya yapılan şiddet,
Yol vermedi diye sürücülere yapılan şiddet,
Neden benim şarkımı okumadın diye yapılan şiddet,
Din görevlilerine yapılan şiddet,
Niye bana yan baktın diye vatandaşa yapılan şiddet,
Sözde çocuk bakıcılık yapıp da sebil yavrulara yapılan şiddet,
Toplu taşımalarda yer vermedin diye yapılan şiddet,
Bu tarlanın toprağı benimdir senindir diye yapılan şiddet…
Aslında alt alta sıralarken şiddetleri daha da yazamadıklarımın olduğunun farkındayım zaten bunları okurken sizlerde diğer şiddetleri bana söyler olduğunuzu biliyorum. Mesele bu ki; biz İsrail’i kınarken asıl içimizdeki İsrail’i çıkarmamız gerektiğini unutmayalım.
Özellikle Ankaragücü-Çaykur Rize maçında yaşanan ve hakeme yapılan çirkin saldırıyı kabul edecek hiçbir sebebi yoktur. Hakem hata yapmıştır, çığırından çıkarmıştır hatta kasıtlı şikeye girmiştir ama bu şiddete sebep olamaz çünkü burası dağ başı değil beyler, kanun var adalet var…
Bakınız Mevlana ne güzel demiş; “Öfke rüzgâr gibidir, bir süre sonra diner ama birçok dal kırılmıştır” yine Hz. Ali şöyle diyor; “ Gazap ve öfkeden kaçınınız. Çünkü onun başlangıcı delilik ve sonu ise pişmanlıktır”.
Peygamber Efendimiz bir hadislerinde şöyle buyurur: “Güçlü kişi, güreşte gücünü gösteren değil, öfke anında kendine hakim olandır” ve Ayeti Kerimde de Yüce Allah şöyle buyurmuştur; “ O takva sahipleri, bollukta da darlıkta da Allah yolunda harcar, öfkelerini yutar ve insanların kusurlarını affeder. Allah da böyle iyilik ve ihsan sahiplerini sever” ( Al-i İmran 134)
Hülasa, öfkenin bir nedeni olsa da, öfken ve nefsin bir olup aklını yener. O yüzdendir ki; öfkelenmek beşeri bir olay olsa da bunu yenebilmek en büyük erdemliktir velhasılıkelam…
