Dünya seninle çok güzel
Kim bilir
Sana uzanacak kaç el
Her zaman gül olmaya mecbursun
Yoksa kimse sevmez dikenleri
Bilemezsin böyle boş yere ölüp gidenleri
Bilirsin
Gecelerin gündüzlerin kadar güzel olmayacağını
Her karanlığın arkasında
Mutlaka bir aydınlık vardır
Kim balçıkla sıvaya bilmiş ki güneşi
Aydınlıklar bir baştan bir başa pencereler
Işıklar karanlıkları boğmuştur
Her yeşil yaprağın mayası
Mutlaka bir dal üstünde sürgün vermiştir
Biliriz düşüncelerin çiçek açmadığını
Düşüncesiz
Hiçbir şeyin başarılmadığını da biliriz
Demlenir bütün dertler bir gönülde
Dizelerin içinde yanar gözükür her şair
Ve sevdalar
Şairlerin durgun akan gölünde dillenir
Bazen delice bir duman kaplar yüreğimi
Şiir olur her şairin yüce vatanı
Başımda telli duvaklı hüzünler uçuşur
Bir alev gibidir şiir
Bilmem içimde nasıl yanar
Nasıl tutuşur
