İçimden bir ses
Bekle diyor şu şafağı
Dağılsın
Bir bir nöbet tutan yıldızlar
Derinden bir soluk alsın
Geceden yorgun düşen
Oğlanlar kızlar
Gökyüzü çoktan gebe
Bu kadar yıldıza
Güneşe
Aya
Bilmem ki
Biz insanlar
Onca yaşayanlar
Neden geldik dünyaya
Çölleri çiğneyip geçen
Şu koca nehirlere bakıyorum
Bazen de çıkıyorum dağlar başına
Promete’ler gibi
Karanlıklar üzerine
Işıklar yakıyorum
Kol geziyor bulutlar
Bir yukarı bir aşağı
Ne zamandır
Bekliyorum
Özgürlükler üzerine
İnecek bir şafağı
Ufkun haritasında
Yeni yeni ülkeler doğuyor
Bir başak görüyor yer küreyi gözlerim
Kutuplar ısınıyor
Kutuplar soğuyor
Kavgalarla bitmeyecek
Özlemler içindeyim
Geceden sonra doğacak
Her iyi günde
Ya Kanada
Ya da Çin’deyim.
