Şükrü KACAR

NE YAZAYIM BEN

Şükrü KACAR

“Madem ki düşünüyorum, o halde varım ben” ya da “Madem ki yaşıyorum o halde varım ben” şeklinde bir ifadede bulunuyordu ünlü Descartes. Ben de “Bugün ne yazayım, neleri kimleri yazayım” diye düşünüyorum. Gün yok ki Ege’den kötü haberler gelmesin. Gün yok ki, her gün vurulup yerlere düşen o şehitlerimiz yüreklerimizi yakmasın. Sen ağlama küçük çocuk Bu vatan için can verdi baban Sen ağlama gözü yaşlı kadın Bir kutsal görevdir Yerine getirdi Kocan   Bırak Arkası olanlar varsın askere gitmesin Parası olanlar O güzel giysileri giymesin Dedelerimiz de böyle gelip Böyle gittiler Kimi Yemen’de Kimi Sarıkamış’ta Kimi Çanakkale’de ne güzel can verdiler   Bak Bir zalim kurşunla Can veren bir çavuşumuzun evine Baba Anne Kardeşler Ne biçim bir evde yaşıyorlar Para yok Pul yok Günlük aşı Günlük ekmeği eve nasıl taşıyorlar   Dillerinde bir Türkiye Ülküsü Kulaklarını nasıl çınlatmaz Bir güzelce zafer türküsü Yıllar var ki Çekiyoruz toprağa hasret Gitmiyor içimizden Gam Keder Hüzün Doğrulmuyor beli Şu efendi köylümüzün Kazmalar Çapalar Selâm götürün yerde yatana Canlar kurban olsun Toprak diye diye Bir yol tutana…   Bir düşün Sarıkamış’ta kaç bin askeri karlarda boğduk Bir bak Yemen’e gidenlerden kaçı geri dönebildiler Kınalı Kuzular Körpe körpe gençler Okullarını bırakarak Çanakkale’ye nasıl koştular Bir koca yürekle Düşmanla kucaklaşıp Düşmanla nasıl vuruştular.   “Çanakkale içinde bir aynalı çarşı Ana ben gidiyom düşmana karşı” Diye yürek yürek şarkı dökenler Az değil              Tam iki yüz elli bin kahramanımız               Nasıl bir gönülle şehit düştüler   Şehitlik bir yüce ölüm olarak bilindi hep Bu güzel inançla cephelere yüründü hep Ama şimdi birbirimizle vuruşup Birbirimizle savaşıyoruz Bir bilinmez ki Gör Ne tür karanlıklarda dolaşıyoruz Ağlama çocuk Bir gün sana da sıra gelecek Bu karar Bu inançla                       Daha kaç kişi ölüp gidecek Şu anda Yemen’den bir daha dönmeyen iki dayımla Sarıkamış’ta şehit düşen iki amcamı düşünüyorum Onlar bir gecede donup gittiler Ben ise Doğalgazlı Kaloriferli evde üşüyorum…   Bir umulmaz düş ki Nerelere alıp götürüyor bizi Sormayın a dostlar Bu umursamazlıklar Nasıl Nasıl da bitiriyor bizi…  

Yazarın Diğer Yazıları