Gurur ile: SoloTürk
Rüveyda Sadak
Bugün önemli bir gündü. Fırat Üniversitesi’nin 50. yıl etkinlikleri çerçevesinde, Türk Hava Kuvvetleri’nin ‘SOLOTÜRK’uçuşu ile Elazığ’da seyre değer bir manzara oluştu. Akrobatik ritimlerle desenli bir gökyüzü izlenildi. Program öncesindeki hazırlıklar sadece sahadan ibaret değildi. Seyir için saatler öncesinden tamamlanan heyecanlı bir bekleyiş söz konusuydu. Gerek gösteri alanı ve gerekse bireysel konjonktürde ev, bahçe, binalar, cadde ve gibi insanın var olduğu mekânların meraklı bir bekleyiş ile seyrettiği tek bir yer vardı: Gökyüzü semaları. Ve toplum, yaş oranı fark etmeksizin erken saatlerden itibaren 7’den 77’ye artış göstererek, orada hazır bir şekilde bulunmasıydı. Coşku ve heyecanı paylaşarak toplum olmanın gereğini, gerçek şekliyle ifade etmekti. Adeta dev bir panayırı andıran bu müthiş ve devasa kalabalığın, program için ön hazırlıkları da olması gerekliydi, elbette. İnsanların coşkulu bekleyişini, birdenbire beliren uçuş manevralarıyla tezahüratları seslendiren bir görsel ve gökyüzünde başlayan şölen ile kalabalığın oluşturduğu heyecan kat sayısı, an itibariyle gökyüzünde başladı. Ve sahne… Gökyüzünde gerçekleştirilen bu muhteşem sanat, olağanüstü bir şov ile kalem misali resmedildi, seyircisi olan toplumun iltifatları, alkış ve teşekkürlerle tezahür etti. Gökyüzündeki bu görsel şölenin ışıklarla oluşturduğu şekiller, yorumu kalabalık bir mikrofon misali alkışlara bıraktı. Toplum, insan iledir. İnsanı, değer ile değerlendiren yine insandır. Ve insanın ve insanların, bireyden topluma aktarmış olduğu bir değer ki ben olmayan biz ifadesidir. Yani sadece bireysel olmayan, toplumsala ithaf edilen bir değerdir. Etkinlikte milli birlik ve beraberlik ile dayanışma ruhunu belirten çoğu örneğe rastlamak mümkündü. İçeceği suyu, oturacağı yeri ve daha birçok paylaşım öğesiyle toplum böylece bir yardımlaşmayı ifade etmiş oldu. Bugün gerçekleştirilen gökyüzü şöleninde, muazzam bir gurur ve iftihar tablosu seyredildi. Toplumsal izlenimler, alkış çokluğuyla süreklilik gösterirken iltifatı, marifet diliyle seslendiren görsel bir şölen sunuldu, gökyüzünden topluma. Bu etkinliğin toplumsal izdüşümü, toplum olmanın önemini açıklayan gökyüzündeki tanımdı. Çünkü bu programın seyircisi bir toplumdu ve dolayısıyla gerçek bir sosyolojiydi. Ve insana değer atfeden ve böylece insanın toplumla bütünleştiği gerçek bir ifadeydi.
