Doğu Akdeniz'in ortasında küçük bir ada… Ama etkisi, coğrafyasından çok daha büyük. Kıbrıs bugün yeniden silahlanma tartışmalarıyla gündemde. Rum kesimi, ABD'nin silah ambargosunu kaldırmasının ardından hızla savunma harcamalarını artırıyor, yeni sistemler satın alıyor, tatbikat üstüne tatbikat düzenliyor. Bu tablo, Ada'nın geleceğine dair kaygıları yeniden tetikliyor.
Ancak şunu sormak gerek: Gerçek güvenlik, gerçekten daha fazla silahla mı sağlanır? Yoksa güveni inşa eden şey, karşılıklı anlayış ve diplomatik irade midir?
Kıbrıs’ın geçmişi bize şunu öğretti: Her iki tarafın da kaygıları var, ama çözüm askeri değil, siyasi ve insani bir zeminde aranmalı. Çünkü bu ada, iki halkın da evi. Ne biri diğerini yok edebilir, ne de biri diğerini görmezden gelebilir.
Bugün Kıbrıs'ta atılması gereken en önemli adım, gerginliği besleyen silahlanma yarışını durdurmak ve diplomasiye alan açmaktır. İki toplum arasında güven artırıcı önlemler, enerji kaynaklarının ortak yönetimi, kültürel ve ekonomik işbirlikleri… İşte kalıcı barışın temeli bunlardır.
Kıbrıs'ta barışın anahtarı tanklarda değil, masadadır. Silahlar sadece geçmişin korkularını büyütür; diplomasi ise geleceğin umutlarını.
Hülasa, barışın yolu, silah sesleri arasında değil, diyalog cümleleri arasında aranmalıdır velhasılıkelam….
