Bir yılı daha arkamızda bırakıyoruz. Takvim yaprakları sessizce düşerken, geride kalan sadece günler değil; dualar, mücadeleler, sevinçler ve imtihanlar oluyor. 2025, hepimize şunu bir kez daha hatırlattı: Bu topraklarda yaşamak, sadece nefes almak değil; sorumluluk taşımaktır.
Bu yıl da gördük ki millet olmak; zor zamanda omuz omuza durabilmektir. Bayrağa bakınca umutlanmak, ezanı duyunca kalbin titremesi, şehidin ardından gözyaşı dökebilmek… Bunlar rakamla, istatistikle ölçülemeyen ama bir milleti ayakta tutan değerlerdir.
Maneviyat, zor zamanlarda sığınılan bir liman değil sadece; doğruyu yanlıştan ayıran pusuladır. 2025 bize sabrı, şükrü ve tevekkülü yeniden öğretti. Kaybettiklerimize “takdir-i ilahi” diyebilmeyi, kazandıklarımız için “hamdolsun” demeyi…
Elbette eksiklerimiz oldu. Kırıldık, yorulduk, bazen sustuk. Ama hiçbir zaman vazgeçmedik. Çünkü bu millet, umudunu kaybettiği gün değil; inancını kaybettiği gün yenilir. Çok şükür ki inancımız dimdik ayakta.
2026’ya girerken dileğimiz; daha adil, daha merhametli, daha bilinçli bir toplum olmak. Köklerinden kopmadan, değerlerinden utanmadan, geleceğe yürüyen bir Türkiye…
2025’i geri bırakıyoruz. Ama bize öğrettiklerini, hatırlattıklarını ve güçlendirdiklerini yanımıza alarak.
Hulâsa, yeni yıl; milletimize birlik, memleketimize huzur, gönüllerimize ferahlık getirsin Velhasılıkelam…
