ŞAİR SÖZÜ
Sevda dolu yüreklerde pas tutmaz
Şiir, ‘ilham kaynağı’ gönüller besler
Şair, haram lokma, yalan söz yutmaz!
Gönül gözesinde, hıçkıran sesler
Bir ney sesidir o, feryadı bitmez
ŞAİRİN GECESİ
Şairin gecesi, hecesi uykusuz
Vuslata ermeden şair olunmaz
Olunmaz gayri söylerim nicesi
Nefesi sadık yâr gibi bulunmaz
ŞAİR YÜREĞİYLE
Kötü söz, od yatağında taş olur
Güzel söz, bal peteğinde aş olur
ŞİİR, GÖNÜL SOHBETİ
Allah var, tasa keder bilmeyiz biz!
Hakk için gözyaşını silmeyiz biz
Fetih kervanı, Doğudan Batıya…
Nizam-ı Âlem için yürürüz biz
Yaşlısı duada, genci seferde
Nöbet anı, ibadettir neferde…
ŞİİR VUSLAT ŞARKISI
Dünya ahvali bu ya,
Geçmişe, ‘hikâye’ deriz
İz bırakan, ‘hatıra’ deriz
Tıpkı gölgeler gibi,
Vücudun kıyamda,
Gölgen secde de…
Bakın o musalla taşına,
Bekâya açılan yolun ilk durağı
Bütün yüzler, Hakk’a dönük
Bir vuslatın yolculuğunda!
ŞİİR SÖZÜNDE
Şiir sözünde; hikmet var, ihsan var
Sessiz çığlığın ruhunda, insan var
Sesin mana elbisesi, lisan var
His deryası, düşünce pınarında
Akar gideriz fenadan bekaya
Ağaç gibi, “kökü mazide ati”
Şiir gibi gönüllerde, yasan var!
ŞAİRİN SÖZÜ
Şairin sözünde hakkın nazarı,
Haddi aşan alır bir gün azarı!
Küfür batağının yoktur pazarı
Şairin sözü, hak diyen gönüller
Gönüllerde saklı, güller, gülistan
ŞAİR YÜREĞİ
Şair yüreği, ‘göçmen kuşlar gibi’
Eylül, kavisli zor yokuşlar gibi
Grup yıkanır, soğuk duşlar gibi
Geçti mevsimler, ‘hasretim düşler gibi
ŞİİR DİLİYLE
Şiir diliyle mısraları ördüm
Hayatı, tatlı serüvenle sürdüm!
İlham kaynağı gönlüme düştükçe
Bir hâl oldu, aşk şarabına yordum
ŞİİRE SANATA SUSADIM
Şiire sanata susadım beyler
İlham rüzgârları eşsin dilerim
Yürekten yüreğe söz konsun beyler
Hazar’a köprüler konsun dilerim
Şairler, bilgeler geçsin dilerim
ŞİİR MECLİSİNDE…
Şehrin her köşesinde ‘kahve’ değil
İrfan Ocağı, marifet ararım…
Güzel sanatlara eğil, ‘kulak ver’
Edep Meclisi, zarafet ararım.
ŞEHRİMİN İNSANI
Düşünürüm, geçmişin Elâzığ'ı...
Yüreği Ahi Evran, dili Yunus
İlim, irfan meclisinde azığı
Dört yanına ışık saçan fanus
Nerede kaldı, ak saçlı bilgeler
Ruhumu ısıtan serin gölgeler
Destanlar burcunda efsane şehir
ŞİİR NEDİR?
Şiiri, kelâm, hikmet sözü bilirim
İnsanı, âlemin özü bilirim
Her manayı, sırrın közü bilirim
Gönle inen ruhumun derinliği
İçime huzur veren serinliği
ŞİİR
Şehri âlem, gönül hikmet vatanı
Hikmet kaynağı, Rabbimin vergisi
Vuslatı ilhamdır, kalbe atanı
Mısralara nakış, gönül sergisi
Coşkusudur lâle, sümbül, nergisi
