Gül kokulu, sevgi dolu yüreğin
Yüreğinde ısınmaya geldim anne!
Gözlerinden damla damla nur akar;
Akışında, arınmaya geldim anne!
Ta uzaklarda, garip bir yolcu
Vefasız dünyalar mı bize kolcu!
Gelsin yalan umutlarıma falcı,
Yollar aşıp barınmaya geldim anne!
ANNE SESİNE
Gün uyandı, anne sesine hasret
Yarabbi, daracık dünyama nusret!
Ruhumun şefkat yıldızı da kaydı
Berat gecesi doğmuş gibi fıtrat
ANNE
Şefkatin, merhametin adı
Evladına hâk çağıran feryadı
Böyle bir yüce duygu, asil duygu
Mayası sevgi, ihlâstan muradı
ANNE DER
Allah’ım bu ne sevgi, ne hürmet
Nesiller bin bir hürmetle rahmet der
Nebiler Resulü doğuran ihlas
Anneler ihlastır, rahmettir bize
Kâinatın Efendisi, “Anne” der
ANNE SESİ
Anne sesinde, derin bir sükûnet
Sükût et, sevgiden gayri yol yoktur
“Anne!” sedasına ruhum emanet
Ondan gayri koklayacak gül yoktur!
Bir ömür, anne kokusuna hasret;
O hasreti anlatacak dil yoktu
ANNE
Dokuz ay taşıdın beni rahminde
Evlad sesinde şefkati soludun
Sütanne, toprak, yasa; ‘ana’ der
Her güzellikte merhamet dileği
Sevgi yüreği arz-ı zeminde…
Anne, cennet bahçesine yol oldun
AİLE
Edeple göz at, adaletle koru
Aile; millet demek, devlet demek
Cevabı içinde verilen soru;
Ailesiz düşlerde, zaman donardı!
ANNEMİZE
Anne sesinde en gizemli şefkat
Kolları usulca sarar merhamet
Öğretir dudakları; “gönül sabret”
Sabırla, yüce dileğe selam-et
Baba sesinde uhrevi bir beste
On üç makam dökülür, her nefeste
Sözler gül gibi açar; deste deste
Gül kokulu rayihada, “kelam-et”
BABA VE ANNEMİZE
Yaşanmış ulu çınarlı bir roman
Evimiz, ahengimiz, mihengimiz
Soframız, sohbetimiz, pür neşemiz
Derde de, kedere de huzur ilaçtı!
Ailemiz sabır yüklü kervandı
Güne moralle, hayata uzandı
Babamız, anamız rahmet onlara
Bir derviş gazi obası gibiydi!
Cihangirane bir tavrı, duruşu
Yüreğimizde sımsıcak sözleri
Selâm olsun o engin muhabbete
ANNEMİN GÖZYAŞLARI
Annemin gözyaşları, yanaklarımda pınar
Sana bir, “Of!” demeyi, Cenab-ı Allah kınar
Geceler hasrettir hep kollarında;
Çocuktur gözlerinde sevgiyle hasret!
ANNE VE ÇOCUK
Düşer annesi, çocuğunun peşinde
Çocukla, çocuk olunurmuş meğer!
Annenin derdi, çocuğun aşında
Çocukla her gün, ‘dünya doğar’ meğer
İhtiyarla, çocuk birbirine dost…
Her haneye değer katarmış meğer
SEVGİYE TARİF
Sevgiye tarif istersen ‘anne’ de!
Göz aktı gönle, sevgiye boyandı
Anne, kökü iffet dalları sabır;
Her tomur, şükür nimetiyle açıldı
SEVDANIN DİLİ
Sevdanın dili, hicrandır dünya da
Dermanın dili, burhandır dünya da
Rüzgârın dili, devrandır dünya da
Divanın dili, şükrandır dünya da
Hasretin dili, irfandır dünya da
