Gül kurusu akşamların,ardından batarken gün,
O simsiyah hasretlerin,geceye düşer rengi,
Başlar garip gönüllerde, yürek yakıcı hüzün,
Ne gülmeye sebep kalır,ne hayatın ahengi.
Mazinin mahzenlerinde,yıllanan hatıralar,
O nemli kokularını,sindirir gecelere,
Her gece yeniden kanar,kabuk tutmuş yaralar,
Hicranın ince sızısı,yerleşir yüreklere.
Ne tanır uykuyu gözler,ne kapanır kirpikler,
Yattığın yer hasret koynu,başın matem üstünde,
Her gece karşındadır,geçip giden o günler,
Her gün şafağı beklersin,hüzün nöbetlerinde.
