HALKIN ÖĞRETMENİ OLMAK

Köy öğretmenlerini eskiler bilirler. Öğretmenlikle birlikte bir çok işi yapardı öğretmenler. Bir zamanlar …..Köyü öğretmeni yazarken yeni atanan öğretmen kararnamelerinde son yıllarda ise ….ilkokulu öğretmeni yazmaya başladı. Yani artık köyün öğretmeni değil sadece okulun öğretmeni. Sebebini bilemiyorum. Köyde sadece öğrencilerin mi ihtiyacı var öğretmene yoksa yeni nesil öğretmenler mi donanımlı gidemiyor görev yerine. Köy enstitülerinde mezun olan öğretmenlere her zaman hayranlıkla bakmışımdır. Keşke siyasi ideolojilere takılmadan öğretmen yetiştirmeye devam edebilselerdi. Öğretmen; okul olmayan yerde okul kurabilecek, okulun değil köyün tamamına öğretmenlik yapabilecek, köyü ilgilendiren bir konu da gerekirse masaya yumruğunu vurabilecek donanımda yetiştiriliyordu. Bozulan radyo tamirciye gitmez öğretmenin evine gider ve öğretmen tekrar çalışır hale getirir bir teşekkür karşılığı verirdi sahibine. 'Tarlada ne ekilirse en iyi verim alınır?'ı da en iyi bilen öğretmendi. Karadeniz de bir çok ailenin günümüz de geçimini sağladığı çay bitkisinin Karadeniz'de yetiştirilebileceğini bulan bir öğretmen değil miydi? Resmiyette hala köyün ihtiyar heyetinin doğal üyelerinden sayılan yeni nesil öğretmen büyük ihtimdigere ihtiyar heyetinin ne olduğunu dahi bilmiyordur. Kan davaları öğretmenin de içinde bulunduğu heyetlerce çözülür, barış yemeklerini öğretmenler tertiplerdi. Evlenmek için kaçan kızlar öğretmen bizi kurtarır töreye kurban etmez, rahatlığıyla yüreğinin götürdüğü yere giderdi. Öğretmen köyünü sahiplenir tayini başka yere çıkana kadar soranlara o köylüyüm derdi. Köyün içinde kapı kapı gezer, her ikram edilenden ikram sahibinin gönlünü hoş edecek kadar alırdı. Köyün doktoruydu öğretmen. Hastalanan da o kapıya giderdi. Bir defasında eski bir öğretmenimizden çocuğu olmayan bir vatandaşın kendisinden yardım istediğini duyduğumda çok şaşırmıştım. Halkın gözünde öğretmenin nasıl bir yere koyulduğuna o örnekle şahit olmuştum.

Biz yeni nesil öğretmenler öğretmenlik mesleğinin itibarsızlaştırıldığından yakınıyoruz. Toplum tarafından hak ettiğimiz değeri görmediğimizden, sürekli daha da saygınlığımızı yitirdiğimizden yakınıyoruz. Evet yakındığımız durumlar gerçekten yakınılması gereken durumlardır; ama neden biz bu hale düştük ki? Bu sorunun cevabı yine biz de saklı: Biz eskinin öğretmenleri olabildik mi ki eskinin saygınlığını ve itibarını istiyoruz? Biz öğretmenler,  ne zaman halkın öğretmeni olmayı başarırsak işte o zaman toplum tarafından hak ettiğimiz saygınlığa ulaşacağız.