Bilelim...
Bu şehirde, önce milletimiz, ülkemiz, bayrağımız, sonra da ilimizin çıkarlarını koruma adına gazetecilik yapan çok sayıda arkadaşımız var. Bu arkadaşlarımızın tek önceliği yukarıda saydığımız ilkeler ve hassasiyetler.
Yine bu arkadaşlarımız, iyi niyetlerini bir kenara bırakıp, mesleklerini kendi şahsi çıkar ve amaçlarının emrine vermek gibi bir düşünceyi akıllarından bile geçirmeyecek kadar asil ve dürüst insanlar.
Şehirde olumsuz olarak dile getirilecek, yöneticilerin yönetim zaaflarından kaynaklı gündeme getirilecek ve belki bunu ulusal medyaya taşıyacak çok sayıda bilgi ve bilgiye de sahipler. Ancak tüm bu imkânlarına rağmen şehrine bir leke gelmesin, ilimiz yöneticileri bir zaafa düşmesin de şevkleri kırılmasın diye böylesi bir alçaklığa başvurmadılar bu güne kadar.
Ancak görünen ve yaşanan o ki bu şehirde ilkeli ve dürüst gazetecilik yapmak prim yapmıyor. Bu şehirde yapmanın erdemini ve teşvikini yaşamak, yıkmanın hazzını yaşatmaktan daha geriye itiliyor.
Bu camiada yaprak kımıldasa herkesin haberi oluyor. Hatta kimin ne yazdığı ne amaçla paylaşım yapıp sonradan kaldırdığı herkesçe biliniyor.
Ve bu durum bir alışkanlığa ve hatta bir geleneğe dönüşme evresine gelmiş durumda. Bunun en büyük sebebi de şehrin yöneticileri ve bürokratları. Hani gazetecilik mesleğine yeni bir açılım geldiyse biz de bilelim…
Bu uygulamalar, kısa süre sonra ifşa olacak ve şantaja boyun eğen ve diz çöken tüm yöneticilerin kellesinin alınmasını getirecek.
Yok, eğer “bu işler böyle yürüyor” diyecekseniz o zaman bu meslekten ne dürüstlük ne de şeffaflık bekleyin. Bu şarkı da pusuda bekleyenlere gitsin: “Ellere var da bize yok mu?”