Gurbet penceresinden sana baktığım yıllar
Türkülerini söyler gözyaşları dökerdim
Sılayı gurbet ele bağlayan uzun yollar
Kimim kimsem kalmadı artık dönemem derdim
Bir özlem bir hasret ki kavururdu yaramı
Çocukluğum gençliğim anılarım dorukta
Tam altmış yıl özledim Elazığ'ı sılamı
Gönlüm takılı kaldı dede yurdu Harput'ta
Kaderimin üstüne yıldırım düştü birden
Şen şakrak bir yuvamda yapayalnız yaşadım
Sonra bir umut doğdu kalktım düştüğüm yerden
İkinci bir hayatı memlekete taşıdım
Umudumu bağladım ömrün yarınlarına
Üç yavru güvercinim hasret dediğim yerde
Bıraktım yetimleri gurbet akşamlarına
Yine bir başka hasret yaşanan senelerde
Kim ne zaman ne olur bilinmez bu hayatta
Gülmez bahçelerinde bir çift can fidanlarım
Seksen üç yıllık yürek beklerken son durakta
Dostlar size emanet candan yakın canlarım
Bu sıla bu memleket damarımızda kanmış
Ruhumuza işlemiş bu toprağın kimliği
Gönlümüz memleketin sevdasıyla yıkanmış
Bir de ana dilimin saf temiz güzelliği
Kara sevdam, yurt aşkım, huzurum, saadetim
Gönlümün yaylasında kaderimle kısmetim
Sönmez der yıllar yılı bitmedi ki hasretim
Kişiliğim, benliğim,kimliğim memleketim
