Tuncer SÖNMEZ

KIRDIM

Tuncer SÖNMEZ

Bir sonbahar bahçesinde gezerken 

Hasretle bakarım hazin maziye

Bu zaman neleri götürdü bizden

Bir İhsan biri de yetim Hediye

Onlar bana hayat veren canlardı

İçimde yığılan acısı bitmez

Birlikteliğimiz bir zamanlardı

Bu sonsuz hasretler içimden gitmez

Çocukluk gençliğim türlü biçimde

Göz yaşım birikir sonra boşalır

Yıllanmış kor ateş yanar içimde

Böyle hayat yaşamak mı sayılır

İnsanlar güler yüz gösterseler de

Ben bu bakışlara inanmıyorum

Mezarların her birisi bir yerde

İşte bu kaderi anlamıyorum

Candan dost olacak çıkmadı biri 

Ben şiirlerimle her gün haykırdım

Dertler dert ortağım yıllardan beri

Ne insanı üzdüm ne de kalp kırdım

Yazarın Diğer Yazıları