Tuncer SÖNMEZ

BORÇ

Tuncer SÖNMEZ

Anamızdan doğarken borçlu geldik dünyaya

Biz önce yaratana can borcumuz var dedik

Bir can borcumuz için vatan girdi sıraya

Bu tatlı canımızı bizler kurbanlık bildik

Yetmedi devlet borcu bindi omuzumuza

Sömürge devletleri iyi hesap yapmışlar

Borcun türlü türlüsü çıkıyor yolumuza

Ahtapotlar her dalda canımızı sarmışlar

Ana baba kardeşler biri birine borçlu 

Komşu hakkı da bizde töresel borç sayılır

Borçlar bir ömür boyu hep inişli yokuşlu

Borç elbisemiz oldu çamaşırda sayılır

Tespih gibi çekeriz bir ömür ay başını

Oda yeterli olmaz mahcubiyet dorukta

Havlu lazım silmeye garibin göz yaşını

İnsan insanlığını kaybeder bu yoklukta

Beden cılız gömlek dar çek çekebildiğin kadar

Ağız var dil ise yok yan ki yandıkça yanasın

Yırtık büyük yama küçük ölç ölçe bildiğin kadar

Marko paşa da mort oldu derdi kime anlatasın

Herkesinde onuru gururu var şüphesiz

Yiyip içip gezecek özgürlüğünüz olmaz

İmrenmek heveslenmek sızlatır sessiz sessiz

Teselli sanki bu söz dünya kimseye kalmaz

Borç yiğidin kamçısı yarış atı mı nedir

Ona garanti bir iş muhtaç etmeyen gelir

Türlü borçtan boğuldu insanlar senelerdir

Çanağı kırık dünya çatlak çok testi dolmaz

İnsan doğuştan melek ortamlar değiştirir

Saf temiz olanların bir şey geçmez eline

Toplum kendine göre insanı yetiştirir 

Kalkınmamış toplumun her çağda vay haline

 

Yazarın Diğer Yazıları