Tuncer SÖNMEZ

 BENİ

Tuncer SÖNMEZ

Bahçede bir gül idim yar etti deste beni

Bağladı bir yuvaya koydu kafeste beni

Yaşamın nameleri o kadar çeşitli ki

Tuttu bir çeşidine eyledi beste beni

 

Nice yolları aştık, göründü dağın ardı

Varlık bir mutluluk yaşasaydık ne vardı

O kadar yıprattı ki saçımız er ağardı

Doyamadığım gençlik koydu heves beni

 

Hayat zaman tüneli geçiyor mevsimlerden

Ormanlık vadilerden, yemyeşil düzlüklerden

Düştüm düşecem sanki o kara trenlerden

Bir türlü uçamamak bıraktı yasta beni

 

Çok mücadele ettim barajı aşamadım

Çiçeklerin uğruna gönlümce yaşamadım

Neşemi yitirmişim, eğlenip coşamadım

Bu kadar talihsizlik eyledi hasta beni.

Yazarın Diğer Yazıları