Bahçede bir gül idim yar etti deste beni
Bağladı bir yuvaya koydu kafeste beni
Yaşamın nameleri o kadar çeşitli ki
Tuttu bir çeşidine eyledi beste beni
Nice yolları aştık, göründü dağın ardı
Varlık bir mutluluk yaşasaydık ne vardı
O kadar yıprattı ki saçımız er ağardı
Doyamadığım gençlik koydu heves beni
Hayat zaman tüneli geçiyor mevsimlerden
Ormanlık vadilerden, yemyeşil düzlüklerden
Düştüm düşecem sanki o kara trenlerden
Bir türlü uçamamak bıraktı yasta beni
Çok mücadele ettim barajı aşamadım
Çiçeklerin uğruna gönlümce yaşamadım
Neşemi yitirmişim, eğlenip coşamadım
Bu kadar talihsizlik eyledi hasta beni.