Şükrü KACAR

Zamanı Durduramamak

Şükrü KACAR

Nasıl da çarpıyor zaman duvarına yüreğim

Yıldan yıla aklım da eriyor bir o kadar

Nerede sessizliği unutturan mor geceler

Bir zamanlar bende sevgiyle dolu delikanlıydım

 

Bezirganbaşı almış başını işte gidiyor

Sıcak, çölde insanı nasıl yiyip bitiriyor

Develerin önünde ya bir at, ya da eşek

Eşekler bile gün içinde rehberlik ediyor

 

Artık benim de tel tel ağarıyor saçlarım

Ayaklarım eskisi kadar hiç de yar olmuyor

Her geçen günde daha da çöküp kalıyorum

İster istemez o eski anılarıma dalıyorum

 

Ömür dediğin ne ki, işte geldik, işte gidiyoruz

Yıl yıl, gün gün eskimede hep gökyüzü

Ay bile eskisi kadar çekici gelmiyor bize

Tutun gökyüzündeki her şeyi atın denize

 

Nasıl da gömülüp kalmışız arasında düşlerin

Her geçen günün ömürden gittiğini bilmiyoruz

Yıllar yılı meğer ne çok hüzün biriktirmişiz

Katılıp topluluklar arasına nice canlar vermişiz

 

Zaman içinde ne çok şeyler geldi başımıza

Kimseler dönüp bakmadı akan gözyaşımıza

Hep kendi gücümüzle o tür savaşıp durduk

Kendi dünyamızda, gör ne saraylar kurduk

 

 

 

Yazarın Diğer Yazıları