29 Eylül 2017 Cuma günü Kovancılar’da idik. Kovancılar, o gün mahşeri bir gün yaşıyordu. Belediye Başkanı ve milletvekillerimiz, büyük bir yarışın içindeydiler. Politikacılar, sanki yeniden bir sınav veriyorlardı. Özellikle Belediye Başkanımız Sayın Hacı Akpınar, çok sevinçli, çok da coşkuluydular. Belediye binasının önündeki geniş alanda, düzenli birde açılış töreni tertiplenmişti. Bu düzenlemeyi ve de güzelliği görünce, ister istemez 1949’ların Temmuz ayına gitmiş ve o gün o koca meydanda yapılan Toprak Bayramı’nı anımsamıştım. O günden bugüne çok uzun yıllar geçmişti. O tarihlerde Kovancılar, büyücek ve planlı, programlı yapılmış, Palu ilçesine bağlı bir köydü. Bugün Batı’da Doğu’ya uzanan uzunca karayolu da yoktu.
Elazığ’dan Bingöl’ün Kiğı ilçesine kadar uzanan ve bizim Pınartepe, Palu zeyve, Ense Bahçeler ve Dayı’nın o eski ve öylesine eleştiri toplayan arabası da bu yoldan gelir giderdi. Ben Aralık 1947 tarihinde Kacar Okulu Başöğretmenliğinden Kovancılar Okulu başöğretmenliğine atanmış, 1951 yılı yazına kadar bu okulda çalışmıştım. Kovancılar okulu, yatısız bir bölge okulu durumunda olup, yakın ve çevre okulların en büyük destekçisi gibiydi.
İlk 23 Nisan Bayramı’nı da Çaybağı okulları başta olmak üzere yakın okulların katılımıyla birlikte yapılmıştı. Kovancılar, her geçen günde gelişiyor ve de öylesine büyüyordu. Bugünkü karayolunun ölçümleri 1950 yılı yazında yapılmış, sonra da yapımına geçilmişti. O yaz bana tahsisli öğretmen lojmanını da, karayolları çalışanlarına vermiştik. Sekrat ve Kapıaçmaz köyleri arazisi üzerine kurulmuş Kovancılar’ın içme ve sulama suları yıkılmış sadece enkazı duran Kapıaçmaz’dan akıp gelen dereden sağlanıyordu. Şahmiran ve Heybetbaba, Kovancılar’ın başında, Palu Kalesi’ne meydan okuyor gibi bir tutumun içindeydiler. Bir anda, hep o günlere akıp gitmiş, o günleri bir güzelce düşlemeye başlamıştım. O günlerde Sayın Akpınar ve bugün Kovancılar’a o tür güzel hizmet getirenlerin çoğu dünyada bile yoktular. Akpınar’ın babası eğitimci Hüseyin Akpınar ile birlikte yıllarca çalışmış ve birlikte birçok anılara parmak basmıştık. Sonra da Sayın Hacı Akpınar öğretmen olmuş, bizim geçtiğimiz yollardan geçerek, belediye başkanlığına kadar gelmişti. Bugün gözde ve çalışkan belediye başkanlarından biri olarak görüyor. O denli de bu güzel insanı bağrımıza basmaya çalışıyoruz. Kürsüye çağrıldığında, kendine güvenen ve yaptıklarını bir o değin kanıtlayan bir kişi gibi konuşuyor, etrafına da o biçim güven saçıyordu.
Çok değil şu üç yıllık döneminde birçok işler başarmış, değerli milletvekillerimizin de yardımıyla Kovancılar’a büyük ve övünülecek hizmetler getirmişti. Bu hizmetleri bir bir kürsüde seslendirirken eski bir belediyeci olarak gurur duyuyor Sayın Akpınar’ı bir güzelce kutlamak ve de gözlerinden öpmek istiyordum. Bu arada adımın verildiği park da bir o kadar güzel ve de takdir edilecek bir yapıt olmuştu. Bunun içinde ayrıca kendilerine ve Belediye Meclisi’ne, İl Genel Meclisi üyelerine, belediye çalışanlarına ve desteklerini esirgemeyen milletvekillerine, ilçe kaymakamına, Sayın Valilerimize, Kovancılar’ın değerli halkınave bütün meslektaşlarıma, Basın mensubu meslektaşlarına engin teşekkürlerimi ve derin şükranlarımı sunuyorum. Zahmet edip açılışa gelen Manas mensubu arkadaşlarıma, köylülerime ve bütün sevenlere, ayrı ayrı teşekkürlerimi sunuyorum, sonsuza dek bin yaşasın Kovancılar.
