Her gün bir hüzün
Her gün bir dert
Huzursuz bir dünyada
Tutuyoruz
Nöbet üstüne nöbet
Bitmeyen dertlerimi
Çok zaman
Şarkılara
Türkülere döküyoruz
Aydınlıklarda ayrılıyor
Karanlıklarda boğuluyoruz
Ne elimizden tutuyor kimse
Ne de kimseler kulak veriyor
Ağızımızdan dökülen sese
Bir yanda üzülüp ağlayanlar
Bir yanda gülüp eğlenenler
Çarkı böyle kurulmuş dünyanın
Herkes bir doğrultuda
Söyle
Ya da böyle yaşayıp gidiyor
Bilmiyor
Kimse kimsenin derdini
Sanki bir batağa saplanmış gibiyiz
Bitmiyor ardı ardına gelen acılar
Bir yanda duacılar
Eller havada nasıl da yakarıyorlar
Bir yanda bedduacılar
Alıp hüznü
Kararan kalplere bırakıyorlar
Ah
Dertlerle
Acılarla ortak olan türkülerimiz
Onca yıllar
Sizlerle nasıl birlikte yaşamışız
Atmışız bir yana sevinci neşeyi
Her yaşanana
Bir başka hüzün katmışız.
