Ligin en kötü futbolunu oynayan takım kim derseniz, şu anda verilebilecek tek cevap hiç kuşkusuz Elazığ spor olur. Beklenen istikrarı yakalamaktan uzak, kadro yapısı ile ligin tepesinde bulunan takımlardan hiç bir farkı olmamasına rağmen sanki ilk defa bir araya gelmiş acemiler topluluğunun adı da Elazığspor. Neredeyse her hafta aynı yazıları nakarat misali tekrar etmemizin sebebi de Elazığspor. Bu takım atak yapamıyor, bu takım hücum organizasyonları çalışmamış, bu takımın savunması açıklar veriyor, kalemize gelen her top neredeyse gol oluyor, yüksek toplarda sıkıntılarımız var, rakibin bize gol atmasına gerek yok, biz kendimize göre uydurup atarız derken gerçeklerin ta kendisini yazmamızın sebebi de Elazığspor. İyi güzel de niye beklenen istikrar bir türlü gelmiyor diyebiliriz. Ben söyleyeyim dilimin döndüğünce. Önce takım olmaya bir türlü karar veremedik de ondan.
Kendi sahamızda puan kaybederken neredeyse ağlanacak halimize sevinir duruma gelip, deplasmanda puan alınca ayaklarımız yerden kesiliyor da ondan.
Puan cetvelindeki yerimize bakmadan, alt sıralardaki takımlar iç saha dış saha demeden hanelerine puan yazdırmaya ve kurtuluş mücadelesi vermeye and içerlerken, biz onları aheste, aheste seyrettik de ondan.
Alınan her puandan sonra hemen ilk altı hesabı yapıyoruz da ondan.
Takımın hocası oynanan maçları kurtarma adına, topu bir sonra ki haftaya atma alışkanlığını devam ettirdi de ondan.
Oyunu okuma, oyun içerisinde gerekli hamleleri yapma bir yana, oyuncu değişikliği zahmetinde bulunmayı kendine lüks gördü de ondan.
Hadi, önce kadro kısıtlılığın vardı, istediklerini oyun alanında yaptıracak potansiyelin azdı diyelim, şimdi neyin eksik diye sormazlar mı adama. Bir lokma da senin artın olsun, bir lokmada sen koy oynanan futbolun üstüne, yap bir şeyler yahu. Adam bu kadar mı çaresizliği, tükenmişliği oynar. Devre arası olur, Milli takım maç araları olur, karşılığı çok iyi çalıştık, uyum sorununu çözdük, aramıza yeni katılan arkadaşların idman sıkıntılarını giderdik olur. Neyi çözdük, hangi başarıyı yakaladık ben görmedim, gören oldu mu acaba onu da bilemiyorum. Artık kandırmayın kimseyi, ya bu takımda bir iç sorun var ya da bu takım çalışmıyor, bu takımda sözler para etmiyor. Gözlerinizi açın bir bakın rakibimiz bile görmediğimiz takımların çıkışlarına, çırpınışlarına. Ümraniye takımını imrenmemek, Denizli takımına şapka çıkartmamak, Manisa takımına saygı duymamak, Mersin’i alkışlamamak, Giresunspor’u tebrik etmemek yanlış olmaz mı sizce?
Sözümüzün özü, her maç sonu yeni bir sayfayla gelecek haftalar adına hiç bir şey yapmadan konuşmayı bırakıp, bir an önce hanemize bizi kurtaracak puanları eklemek için yapacağınız icraatlarla konuşun. Unutmayın ki dilde kemik yok. Ağızdan çıkacak sözlerle, günü kurtaracak süslü kelimelerle kimse kimseye puan vermiyor. Görün artık. Kasap et, koyun can derdinde.
