İlimiz futbolu geçen hafta çöktü diye yazacak olsak sanırım kimse ters yönde tepki göstermez. Hani eski bir şarkı vardı, “nerelerden nerelere geldik” diye. Bu şarkıya en yakın ve uyumlu takım kim derseniz bunun adı hiç kuşkusuz Elazığspor olur.
Diğer takımlarımız için ise hedeflerini yaygara boyutuna taşımadıkları için olabilir demekten başka bir kelime boyumuzu aşar diyorum. Kaç haftadır yazıp çiziyoruz. Vaktini tamamlamış insan merdiven çıkarken bile haddini bilir diye. Geriye baktığımızda, Elazığspor’un süper ligden düştüğü sezon ve transfer tahtasının kapalı olduğu sezonu da buna eklersek kadro yapısı olarak hiçbir sezon böyle kötü bir kadro ile ligde mücadele ettiğini hatırlamıyorum.
Takımda her an para kazanabileceği kalitede futbolcu bulunduran Elazığspor nasıl olduda bu geleneğini bir anda yok etti sorgulanması gerekir diyorum. Kurtuluş yılımız dediğimiz geçen sezon bile elinde bulunan futbolcuların bir kısmının süper lige bir kısmının da bulunduğumuz ligde zirve mücadelesi veren takımlara gitmesine seyirci kalan Elazığspor nasıl oldu da bu yıl emekliler topluluğuna döndü bilemiyorum. Okan Buruk, Ümit Özat, Ogün Temizkanoğlu, İbrahim Üzülmez, Bayram Bektaş ve son olarak Mehmet Altıparmak. Baktığımızda aynı ekolün ve dönemin üst düzeyde yıllarca futbol oynamış sonrasında futboldan kopmadan Türk futboluna hizmet için hocalığa soyunmuş kişilerin isimleri bunlar. Bunların bir şekilde yolları Elazığspor’dan geçmiş ve Elazığspor’da yakaladıkları başarı grafikleri ile üst liglerde görev almışlardır.
Şimdi ben şunu diyorum, bu hocaların yanına Hüseyin Kalpar’ı eklerseniz nasıl bir sonuç ortaya çıkar, varın kararı siz verin. Elazığspor yukarıda saydığım hocalar ile liglerin kaliteli ve korkulu takımı olurken şimdi düştüğümüz duruma bakın. Üzüldüğün şeye bak diyenler çıkacaktır elbette. Takımın hocası kalkıp da kazanmayı öğreneceğiz diye bir cümle kurmaya yeltenirse demezler mi?
Bu takım senden önce zaten kazanıyordu. Bu takım içeri dışarı fark etmeksizin puanlar alıyordu, ligin üst sıralarındaydı diye. Hadi gel de şimdi üzülme. Neyse bunları bir kenara bırakmanın vakti gelip geçti mi bilemiyorum ama bildiğim tek şey bu yol bu hocayla gidilmez. Murat 124 ile Mercedes otomobilin yolculuğunu hocalar üzerinde de düşünebilir miyiz bilemiyorum. Kararı, bu işi çok bilen, futbolun içerisinden gelmiş, sahaların tozunu toprağını yutmuş, çamurunda boğuşmuş, ter dökmüş, takımın menajerlerine bırakmak daha doğru olur diyorum. Hani yazımızın başında demiştik ya geçtiğimiz hafta ilimiz futbolunun çöküş haftası oldu diye, Elazığspor’u bu haliyle yönetenlerine emanet ettikten sonra gözümüzü, İlimizi işitme engelliler süper liginde temsil eden Elazığ Belediyesi İşitme Engelliler Futbol takımının zirveyi ele geçirme adına ligin lideri İstanbul takımı ile oynayacakları maça çevirdik.
Gençlik Merkezi Spor tesislerinde oynanan maç zevkli ve çekişmeli geçince güzel gollerin izlenmesi de kaçınılmaz oldu. Gollerin sayısal üstünlüğü İstanbul Sessizler takımından yana olunca maçın 5-3 kaybedilen bu maçtan da yüzümüz gülmeden ayrılmış olduk.
Daha sonrasında Bal ligi temsilcilerimizden Hankendisporumuz’un maçı vardı aynı saha ve seyirci önünde. Malatya takımı Yeşilyurt Belediyespor’la karşı karşıya gelen temsilcimiz 90 dakikası 1-1 eşitlikle tamamlanması beklenen maçın son dakikasında kalesinde gördüğü golle sahadan buruk bir şekilde ayrılan üçüncü takımınız oldu. Bu ligde mücadele eden diğer bir temsilcimiz Yolspor’un ise deplasmanda rakibi Dumlupınar takımına 6-0 gibi bir skorla teslim olması ise dördüncü maçımızın hazin sonu gibi olmuştu bizler için. Hafta sonunu bu şekilde tamamladıktan sonra yeni haftanın ilk gününe alınan son haftaların flaş takımı Elaziz Belediyespor’un maçı, inanın yüzümüzün birazcık olsun gülmesine sebep olacak tek ve son maçtı bizler için. Çıkışını sürdürmek ve üst sıralarda yer bulmak adına çıktıkları Kızılcabölükspor maçında 2-0 geriye düşmelerine rağmen maçtan kopmama adına mücadele eden takımımız, kalesinde attıkları gollerin bir fazlasını görünce kendi adımıza haftanın mağlup olan beşinci takımı oldular. Kısacası, adını ister şansızlık ister başarısızlık ne koyarsanız koyun bu hafta Elâzığ’ımız adına futbolda yüzümüzün gülmediği bir hafta oldu diyebilirim.
Karamsarlık mı? Elbette hayır, bunun altından kalkarız ve yaşamaya devam ederiz diyorum.
Esen kalın.
