Mehmet DUMAN

BAYRAMLARIMIZ VARDI BİZİM

Mehmet DUMAN

Bayramlarımız vardı bizim. Hazırlığı, heyecanı, beklentisi güzelliklerle dolu olan bayramlarımız. Milli duygularımıza gem vurmakta zorlandığımız milli bayramlarımız ve dinimizin bize sunduğu dayanışmanın, korumanın, kollamanın mükafatıyla ödüllendirildiğimiz bayramlarımız. Bazen aklıma takılıyor, soruyorum kendime, bizim olan, bizden olan, gururumuz, çocuklarımız, gençlerimiz, zaferimiz bayramlarımıza ne oldu, nerede bıraktık biz onları? Biz Türk milleti olarak milli ve dini bayramlarla büyümedik mi, onlarla gururlanıp, onlarla maneviyatı yaşayıp, onlarla ecdadımızı anmadık mı? Sahiden şimdi o kadar mutlu olan var mı acaba? Dünü ne çabuk unuttuk ki, dini bayramlarımıza fırsatçı gözüyle bakar olduk. Açıklama bekliyoruz, bayram tatili ne kadar olacak. Birbirimizi arayıp soracağımızdan, ziyaret edip gönül alacağımızdan, bir dost kapısını açacağımızdan değil tüm bunlar. Tek düşüncemiz tatil yapma veya başka hesaplar. Bayramlarımız vardı bizim, heyecanı haftalar önce başlar, evlerde bayram temizliği, bayram alışveriş hazırlığı, gelen misafire, komşuya, akrabaya mahcup olmamak adına ikramlar da dua alma hesabı. Bayramlarımız vardı bizim, çocuklar da az olsun benim olsun bayram harçlığı düşüncesi, damaklarda toplayacağı şekerlerin tadı, babaya bakan gözlerde bana bu bayram ne alacakların yorgunluğu. Bayramlarımız vardı bizim, annelerin, ablaların, komşuların bir araya gelip yemekleri, tatlıları el birliği ile yapma gayretleri. Bayramlarımız vardı bizim, Babalarımızın ellerine tutuşturulan ihtiyaç listesi ile çarşı pazar koşuşturup bayramı en güzel şekilde ağırlayıp gelecek yıl tekrar görüşmek üzere verdiği mücadele. Bayramlarımız vardı bizim, büyüklerin elleri öpülür, küçüklerin, yetimlerin, öksüzlerin başları okşanır, hastalar ziyaret edilir. Bayramlarımız vardı bizim, yıl içerisinde Hakkın Rahmetine kavuşanlar için ilk bayram sayılır, taziye tutulur, Dualar okunur. Bayramlarımız vardı bizim, bir sonraki bayramın hazırlığına hemen başlanır, özlemle beklenir. Milli bayramlarımız da var bizim, bizi biz yapan, kanımız, canımız, yaşama sebebimiz, atalarımızın emaneti olan bayramlarımız. İlkokulda başlardı bizim bayram aşkımız. Sınıflar süslenir, okul tıraşları olunur, elbiseler temizlenir, yeni elbiseler alınırdı seçildiğin guruba göre. Bando takımlarımız vardı, şanlı bayrağımızı taşıyacak, spor aktivitelerine katılacak, yürüyüşte boy gösterecek arkadaşlarımız olurdu, dans gurubu, izci gurubu, folklor takımlarımız vardı. Stadyumlar, gösteri alanları tıka basa dolar o gururu hep birlikte yaşardık. Gençlik ve spor bayramımız vardı bizim. Takım çalışmalarının aylar önce başladığı, gösterilerin heyecan, heyecanın zirve yaptığı bayramlarımız. Zafer bayramı ile Cumhuriyetin kuruluşu olan bayramlarımızda vardı bizim. Şanlı Türk ordumuzun askerlerinin boy gösterdiği, yürüyüşleri ve nağmeleri ile yeri göğü inlettiği bayramlarımız. Sahi ne oldu da biz böyle sönük kaldık. Nerede bıraktık o heyecanı o mutluluğu. Kimler elimizden aldı o masum yüzümüzü, şekerlerimizi. Nerede bizim bando takımımız, ordumuzun ayak sesleri ile kanlarımıza işleyen duruşumuz. Özlemişiz, hasret kalmışız, geri gelir mi bilinmez, beklentim olan tek şey maneviyatımızın en güzel miraslarından olan bayramlarımızı çıkarsız ve çakarsız yaşamak olsun diyerek hayırlı bayramlar diliyorum.

Yazarın Diğer Yazıları