Her şey, sanki bir adım ötede kapının arkasında gibi. Aldığımız nefesin son durağı, gözlerdeki açık ara korkulu bakışlar, dillerdeki titreklik, ellerdeki soğukluk, ayaklardaki tutukluk, esaret ve cesaret raflarda şimdi. Elazığ tarihinin belki de en büyük depremini yaklaşık üç ay önce yaşamamıza rağmen inanın bu kadar çaresiz ve güçsüz kalmamıştık. Her insanın canla başla mücadele ettiği, ne faydam olur diyerek yarıştığı, sen, ben demeden enkaz altına gövdesini koyduğu, şehrin neredeyse yarısının kaybedildiği binalar, evsiz kalanlar, aç susuz olanlar, karda kışta donanlar bu kadar dizlerimizin bağını çözmemişti. Biliyorduk birlik olacağımızı, yıkılan yok olan her şeyi yeniden yapacağımızı, ayağa kalkacağımızı, sırt sırta verip dik duracağımızı. Şehirler, yollar, binalar yapılır, yaralar sarılır, yıllar sabır olur, sabır çareye dönüşüp bahar olur, yaz olur. Biliyorduk imtihanımızı da mükâfatımızı da. Lakin bu illete ne zamanın sözü geçiyor ne de baharın. Sinsi bir güç, vicdansız bir düşman gibi, büyüğe saygısı küçüğe sevgisi yok onun. Dilsiz ve görünmeyen şeytan misali, akılları alıp canları yerle bir ediyor. Pazarlığı, hesabı kitabı da yok, ne kadar alacağı olduğunu da kimse bilmiyor, aldıkça alıyor doymuyor, tıkanmıyor. Biz neler gördük, neler atlattık demek için dilde kemik yok dediğimiz ağzımızı bile bıçak açamıyor artık. Evlerdeyiz, çabalar var, bilim adamları, ilim adamları, el ele, omuz omuza ateşin içerisinde mucize arıyorlar. Zaman ve sabır gücümüz olsun diyoruz, bize lazım olan silahı bulacağız elbet diyoruz, kurtulacağız sinsi bu düşmandan diyoruz.
Güzel günler gelecek ve yeni bir dünyanın tohumlarını hep beraber atacağız diyerek dualar edeceğiz. Kendisini, kim olduğunu, varoluş sebebini kaybetme noktasına gelmiş insanlığımızı, bir yudum çıkar için patlayan, öldüren, yok eden gücümüzü toprağa gömeceğiz belki, bir karış toprak için savaşlar olmasın, güçlü benim diyerek mazluma kimse esaret yaşatmasın diyeceğiz, birlik içerisinde yaşamayı deneyeceğiz. Silahlar, bombalar, roketler, füzeler bundan böyle patlamayacak belki de. İnsanlık, bilimde, ilimde, yeni buluşlarda, sağlıkta yarışacak artık.
Pes etmeden çocuklarımıza yeni bir dünya kurmanın inşa asına başlayacağız. Allah büyüktür, verdiği akıl bu virüsü de yener elbet diyoruz. Yeter ki kurallara uyalım, istenenlere yardımcı olalım. Bana bir şey olmaz, yok böyle bir şey, ben daha önce atlattım, bu bir oyun, bende olmaz demekle kendimizi kandırmaktan başka bir şey yapamayız zararını Allah göstermesin birlikte çekeriz. Belki aç kalırız, belki birçoğumuz işimizden olur bir kısmımız işyerlerimizi kapatırız, belki de yıllarca belimizi bile düzeltemeyiz. Fakat unutmayalım ki tüm bu çabalarımızın mükâfatı yarınlarımızdır, çocuklarımızdır, kurtaracağımız insanlıktır.
Sözümüzün özü, Güneşe, Yıldıza, Aya, bak diyoruz, Ağaca, yeşile, toprağa bak diyoruz, Bahara, Yaza bak diyoruz, sabır diyoruz, sabrın sonu selamettir diyoruz.
Sağlıklı kalın, esen kalın.
