Doğal afetler, büyük felaketler bir ülkenin, bir toplumun, bir milletin birliğinin, beraberliğinin ve kardeşliğinin mayasıdır. Böyle anlarda tek millet, tek devlet olma refleksini gösterebildiğimiz sürece bu topraklarda, bu coğrafyada tam bağımsız ve egemen bir devlet olarak yaşayabiliriz.
Yerimiz, yurdumuz, toprağımız ve son örtümüz olacak Elazığ’ımızda milletimizi derin üzüntüye boğan bir deprem felaketi yaşandı.
Büyük acıların yaşandığı bu felakette enkazların altında büyük dramlara ve hikâyelere tanıklık ettik. Bunları tek tek anlatıp acılarımızı deşmek istemiyorum ama bir annenin çocuğuyla enkaz altında hayata tutunma çabası, bir babanın ailesine siper olup onların hayatta kalması için canından vaz geçmesi, Suriyeli Mahmud’un vicdanı; annesiz babasız kalan çocuklar, eşsiz ve çocuksuz kalan anneler, babalar “dünyanın neresinde olursak olalım insan insandır” duygusunu hafızalarımıza kazıdı diye düşünüyorum.
Evet, acılar üzerinden ancak acılarla, hüzünlerle, dramlarla duygularımızı anlatabiliriz.
İnsan olmanın erdemine ulaşamamış ruhsuz dünyaların bu acı dolu hayat hikâyelerini ve yaşanan dramları anlaması elbette ki çok zor.
Sosyal medyada Elazığ’da yaşanan deprem felaketi ile ilgili birlik, beraberlik ve kardeşliğimizi bozmaya yönelik yapılan çağdışı yorumların ve paylaşımların; Batı'da bir inancın imgesi olarak görülen ve İnsanlığın Peygamberi Hz. Muhammed'in (s.a.v) bineği de olan develerin su kaynaklarımızı tüketiyor bahanesiyle katledilmesinin barbarlığından ne farkı var ki!
Bir devlet ve bir millet için en büyük tehlike, ihanet edenlerinin kendilerini teşhir edip dışarıya kaçanlarının değil, dost görünüp içimizde kalanlarının olmasıdır.
Kötü duygularla da olsa adını anarak yüceltileceklerini düşündüğüm ve herkes tarafından unutulmuş bu zavallıların kendilerini gündeme getirmek için böyle zamanlara sarılmayı bir yöntem olarak gördüklerini artık anlamamız gerekiyor.
Bir milletin acıları ve sevinçleri üzerinden her türlü rant devşirmeyi bir yol olarak gören ve bu anlamda kendini göstermek için resimlerde, fotoğraflarda, kameralarda kadraja girmek için çabalayan acizleri de (!), zavallıları da(!) kınamadan geçersek deprem felaketinde hayatını kaybeden vatandaşlarımızın hatıralarına saygısızlık etmiş oluruz.
Ezikliğinin ve değersizliğinin farkında olduğunu bilip de toplumun acıları üzerinden kaybolduğu bataklıkta hiçliğinin içinde her şey olmanın kavgasını veren bir zümrenin ayrık otu gibi yeniden filizlendiğini görmek kendini ötekileştirenler de dâhil olmak üzere hiç kimseyi mutlu etmiyor artık.
Ayrıca bu tip felaketlerde dağıtılan yardımlara karşı geliştirdiğimiz tutum ve davranışlarımız birey ve toplum olarak bünyemizde oluşturduğumuz olgunlaşma kültürü ile yakından ilgilidir. Demek ki bu yönde hala zaaflarımız var. İhtiyacımız yoksa bile yardımlardan hisse almak, aç gözlülük, resimlerde, fotoğraflarda, kameralarda kadraja girmeye çalışmak, önemli bir kişiyle birlikte görünmeye çalışmak, onunla görüntü vermek gibi…
Bu anlamda Milli Eğitim Bakanlığı bu hususu ortadan kaldırmak için Kişisel Gelişim ve Kişisel Olgunlaşma gibi bir dersi müfredata koyabilir. Yoksa bu manzaraları sıklıkla yaşamaya devam edeceğiz gibi.
Yaşanan bu afet karşısında ivedi bir şekilde mobilize olan ilgili kuruluşları, özellikle her türlü imkânı koşulsuz sağlayan hükümetimizi, bakanlarımızı, sayın valimizi, milletvekillerimizi, sivil toplum kuruluşlarımızı, seksen bir ilden gelip arama-kurtarma faaliyetlerine katılan ekipleri, Kızılay’ı, Elazığ Belediye Başkanlığını ve belediye başkanımız Sayın Şahin ŞERİFOĞULLARI'nı yürekten kutluyoruz.
En önemlisi de her zaman olduğu gibi bakanlarımızla ve milletvekillerimizle Elazığ’ımıza gelerek acılarımızı bizlerle omuz omuza vererek paylaşan ve devletimizin varlığını ve gücünü her daim hissettiren Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip ERDOĞAN'a Elazığ’ımız adına sonsuz teşekkürler ediyoruz.
Unutmayalım ki devlet hem anadır hem de baba.
Allah hiç kimseyi kendi ülkesinde mülteci duruma düşürmesin.
Kalın sağlıcakla.
