Abdal ve aptal yazımızın ikincisinde bireyde ve toplumda kronikleşen dalkavukluk, biat ve itaat etmek, sorgusuz sualsiz bir inanca, ideolojiye teslim olmak, sürünün bir parçası olmak, kabalık üzerinden bir zümrenin ya da bir grubun borazanlığına soyunmak, kulu olduğu efendilerine yaranmak gibi her türlü karakter ve kişilik hastalıklarının tavan yaptığı bir dönemde yine Dücane Cündioğlu’nun bir bölümünün geçen hafta yine bu köşemde yayımlanan abdal ile aptal kavramları üzerinden bireye ve topluma vermiş olduğu mesajlar 20 Teemuz 2018’de Simurg Grubu tarafından yayımlanmıştır.
Günümüzde bilinmesi ve okunması gereken düşünürlerin başında gelen Dücane Cündioğlu bir bakıma kavramlar üzerinden imgeleri anlayabilmenin bir çelişki olarak görülmesinin anlamsızlığını ifade etmeye çalışıyor.
Olgudan yoruma, kavramdan imgeye, düşünceden inanca, fizikten metafiziğe, doğadan yaratıcıya ulaşmanın ussal bir bilinçle anlaşılabileceğinin altını çiziyor.
Bu anlamda kabalık ve sığlık üzerinden yetersizliğini nadanların (cahillerin) meczup haliyle karartmaya çalışanlara anlamlı ve düşündürücü mesajlarla kendilerine gelmeleri için yeri sarsmaya çalışıyor.
CÜNDİOĞLU’nun belagatinin özünde birey ve toplumun hakikat karşısında sessizliğine ve suskunluğuna karşı bir isyanın tezahür etmiş halini de görebiliriz.
Sözü, kelimelerin efendisine bırakalım şimdi…
*Aptal çok kişiye az, abdal az kişiye çok değer verir, çünkü ilki ne verdiğini bilmez, ikincisi bilir.
*Aptal çoğu bulamadığı için üzülür, abdal azı bulduğu için sevinir. İlkinin nedeni 'hırs', ikincinin nedeni 'kanaat'.
*Abdal'ın biz'i yoktur, aptal'ın ben'i. Hal böyleyken ilki 'ben' demekten utanır, ikincisi 'ben ben' diye paralanır.
*Abdal düşünür uyuyamaz, aptal uyur düşünemez.
*Vazgeçmek için pes etmek gerekmez. Aptal yılınca pes eder, abdal yılmayacağını bildiği için vazgeçer.
*Abdal nedene bakar, aptal sonuca. Bu yüzden ilki ayılır, ikincisi bayılır.
*Tanrı var mı?
Teist: var (%100)
Ateist: yok (%100)
Agnostik: olabilir (%50)
Aptal yanıtları, abdal soruyu anlamsız bulur.
*Aptal'a deki derler, abdal'a peki. Hiçbir güç mutlak değildir çünkü.
*Aptal zamanın 'ne' olduğunu bilmez ama vaktin 'kaç' olduğunu bilir, abdal ise zamanın 'ne' olduğunu bilir ama vaktin 'kaç' olduğunu bilmez.
*Aptal yaptığından nadim olur, yere çöker, abdal tevbe eder, ayağa kalkar. (Aradaki farkı oluşturan, pişmanlık hissine eşlik eden bilinçtir.)
*Sultanlardan uzak dur ey talib, abdal uzak durur, aptal duramaz, bu nedenle kullanılan ilki değil, hep ikincisi olur.
*Maksadı ifade etmenin yolu üçtür: hakikat, mecaz, kinaye. Aptal hemen hakikatin üstüne atlar, abdal ise mecaz ve kinaye'nin ardına bakar.
*Niçin etrafına bakınıyorsun ey talib, abdal da sensin, aptal da!
*Abdal dünyadan kurtulmaya, aptal dünyayı kurtarmaya çalışır. En sonunda abdal kendine kavuşur, aptal dünyaya.
*Abdal yaptığı kötülükten, yapmadığı iyilikten pişman olur, aptal'sa yaptığı iyilikten, yapmadığı kötülükten.
*Günlük yaşamın seni işgal etmesini istemiyorsan ey talib, aptal gibi önemli olana değer vermek yerine, abdal gibi değerli olana önem ver!
*Aptal Batı'ya (Doğu'ya) ya hayranlık duyar, ya nefret eder, abdal ise ne hayranlık duyar, ne nefret eder, sadece anlamaya çalışır.
*Abdal aşk ile mest, aptal mey ile hoş olur. Sonuçta ser-mest olan ebediyyen ayılmaz, ser-hoş olan zariflerden sayılmaz.
*Abdal durur ve düşünür, aptal düşünür ve durur. Ne ki düşünen hemen susar, ama duran susmak bilmez.
*Aptalın hâli bardağın içinde kaşık gibi durmak veya altında tabak gibi uzanmak, abdalınki ise çayın içinde şeker gibi erimek.
*Abdal abdal'ı bulunca susar, aptal aptal'ı bulunca aptal aptal konuşur.
*Güzel deyince aptal'ın aklına 'kadın' gelir, kadın deyince abdal'ın aklına 'güzel'.
*Abdal aptal'ın yanına düşse de susar, ama aptal yine aptal aptal konuşmaya devam eder.
*Abdal uzak görür yakın söyler, aptal yakın görür uzak söyler. O yüzden ilkinin bikrine kanma, ikincisinin zikrine.
*Kendine gelmek için aptal yerin sarsılmasına ihtiyaç duyar, abdal yüreğin sarsılmasına.
Yüreklerinizin sarsılması dileğiyle kalın sağlıcakla.
