Ramazan başlamadan önce Soner Yalçın’ın “Galat-ı Meşhur – Doğru Bildiğimiz Yanlışlar” isimli kitabını okuyordum. Tavsiye etmiyorum, beğenmedim.
Yalçın, kitabın bir yerinde ilgimi çeken bir bilgi veriyordu. Roma hükümdarlarıyla diktatörler insanlara kendisi gibi düşünsün diye hediyeler verirmiş… Enteresan!
Verdiği hediyeyle ruhunun karşı tarafa da geçebileceğini mi düşündüler acaba?
*****
Eşimden başka kimseden hediye almadığım için hediyeleşmenin insan üzerinde etkisi olup olmadığını anlama şansım yok. Eşimin hediyeleriyle ruhu beni etkiliyor mu…?
Evlendiğimizden beri kafam daha çok çalışıyor! Emin olun, kesin bilgi! Neyse…
Sonra düşündüm, acaba kimlerden hediye almak isterim diye…
Liderlerden başlama kararı aldım. Sayın Kemal Kılıçdaroğlu’nu pas geçtiğimi söylememe gerek yok sanırım!
Cumhurbaşkanımızdan hediye almak isterdim. Demokrasi tarihimizde eşi benzeri görülmemiş bir siyasi kariyere sahip olmak nasıl bir duygu acaba? O kadar çok sevilirken bir o kadar da nefret edilmek… Nasıl bir psikolojidir? Yaşamak isterdim…
Cehaleti yaşamayı biliyordum ama cahille yaşamayı bilmiyordum! İlber Ortaylı hocadan hediye almak ilginç bir tecrübe olabilirdi.
Trump’dan hediye alabilsem… Vicdandan yoksun kibrin insana verdiği o kirli özgüveni yaşamayı anlayabilirdim!
Filistinli bir çocuktan hediye almayı çok isterdim. Belki Müslümanlığın, taharet alırken kıça kaçan suyun orucu bozup bozmadığını merak etmek olmadığını anlardım! Müslüman olduğu için ölmeyi, ölüme rağmen Müslüman olmayı görürdüm…
Al Pacino hediye verse fena olmazdı. Sinemanın o büyülü dünyasında bir başına yeteneğin adı olmak nedir, onu anlamak heyecanlı olurdu.
O kadar çok isim sayabilirim ki, sayfalar dolusu yazsam bitiremem…
Yerel aktörlerimizden hediye alsam nasıl olurdu acaba?
“Ve tanrı erkeği yarattı” sözünü anlamakla başlardım! Bildiniz, İhsan Tarakçı Babadan hediye almak isterdim. Tepeden tırnağa karizma olmak fena bir duygu olmasa gerek! Yakışıklı, yetenekli, kibar, vicdanlı… Vay beee!
Babalardan devam edelim o zaman… Elazığlının Vali Babasından hediye almak değişik bir tecrübe olurdu. Ciddi ama duygusal. Resmi ama samimi… Hülasa güzel insan olmayı tatmak isterdim.
Sami Demirbağ hocamdan hediye almayı düşünüyordum ki birden bire aklıma geldi… Geçen gün bana Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Saatleri Ayarlama Enstitüsü isimli romanını hediye etti. Hemen okumaya başladım. Sonra ne olduysa bıraktım, devamı gelmedi. Nitelikli entelektüel tembel ruhu bana mı geçti acaba!?
Genel yayın yönetmeni olan bir arkadaş var, ondan hediye almayı merak ettim……………………..
Sonsuz boşluk, yıldızlar!.....
Manda yuva yapmııış sööğüt dalıına, aman aman
Yavrusunuu sinek kapmış, gördün mü?
Amanin amanin amanin yandım
Bedavamı sandııın para vedim aldııım
*****
Amaan… İyi ki sadece eşimden hediye alıyorum.
Zira en büyük duygu aşktır!.......
