Bed­ret­tin Ke­leş­te­mur

ÇOCUKLUĞUMUZDAKİ ELAZIĞ…

Bed­ret­tin Ke­leş­te­mur

Çocukluğumuzun geçtiği yıllar da, ‘1965-1975’

Elazığ’dan; insan, aile ve şehir fotoğrafları…

1965 yılı Elazığ İlinin nüfusu; “322 bin 727”

Bu nüfusun yüzde 33’leri şehir merkezinde,

Yüzde 67’leri ise kırsal kesimde yaşamaktadır!

322 bin 727 olan Elazığ nüfusunun;

“216 bin 547’si Kırsal Kesimde…” yaşamaktadır!

1965’lerde, Elazığ Şehir Merkez nüfusu, “78 bin 605’tir!”

1965 yılında Türkiye’nin Toplam Nüfusu,  “31 milyon 391 bin…”

Bu nüfusun ‘yüzde 34’ü yani  “10 milyon 805’i” şehir merkezinde yaşamaktadır

Bu fotoğraf bizleri neleri anlatıyor?

1965’lerde, Türkiye bir tarım ülkesidir!

Köylerimiz cıvıl cıvıldır!

O yıllarda, Devlet politikalarında, ‘Kırsal Kesim ve Yatırımları’ önemlidir!

“Köy Hizmetleri İl Müdürlükleri…”

Köye/ Kırsal Kesimlere hizmet politikaları üzerine kurulmuştur!

O yıllarda hedef politika nedir?

“Şehirlerde ne varsa, köylerde de aynı şeylerin olması!”

1968’lere kadar, Türkiye’de; “televizyon yayıncılığı…” yoktur!

O sebepledir ki, o yıllarda; “Medya Kavramı…” bilinmez!

1927 yılında ilk defa yayın hayatına başlayan,

“Radyo Yayıncılığı…” oldukça anlamlıdır!

“Mahalli Gazeteler…” ve “Dergiler…” o yıllar için oldukça önemlidir!

O yıllarda,  Elazığ Gazetesi (1950-1990), Son Söz (1961-1965),

Sesimiz G. (1963-1966), Turan Gazetesi (1931) Uluova (1953)

Nurhak G. (1972), Yeni Fırat Dergisi (1960’ların önemli dergisi)

1967 yılı, Elazığ’da; “Yüksek Teknik Okul’un Kuruluşu…”

1969 yılında, “Elazığ DMM Akademisine…” dönüşecektir!

1967 Yılında; “Merkez Gençlikspor, Güvenspor

Ve Harput spor kulüplerinin birleşmesiyle Elazığ spor kurulur…”

Keban Barajının temeli 12 Haziran 1966’da atılacaktır…

İzzet Paşa Şehrin Merkez Camisi (1967-1972)’yıllarında yaptırılacaktır!

 

1970’lerde, Elazığ “Metropoliten Bir Şehirdir!”

Türkiye’de,  “İlk on şehir arasında…” yer almaktadır!

Elazığ’da, 1960 sonrası ve 1970 başlarında;

“Basın oldukça etkilidir!”

Bu dönemde, ‘güçlü kalemler’  vardır

Bu dönemde, “STK’larda…” güçlüdür!

Fikret Memişoğlu ve Ekibi, “Yurtdışında önemli dereceler…” alacaktır!

O dönem Elazığ Basınından Başbakana, “Açık Mektuplar…” kaleme alınır!

Ve oldukça etkili edebi kalemlerdir!

Çocukluk yıllarımızda, Elazığ Merkez’de, ‘okul sayısı da…’ azdır!

Az ama ‘nitelikli bir eğitim…’

O dönemlerde ‘eğitimde çok önemli başarılara…’ imzalar atılır

Okullarda, ‘sosyal faaliyetler…’ şehirle paylaşılır!

Münazaralar,  tiyatro eserleri, bilgi yarışmaları…

Okul Gazeteleri,  Şiir Okuma Yarışmaları…

Hayata dopdolu bir bakış…

O yıllarda, Turan, Elazığ, Uluova, Nurhak Gazetesi,

Takdir ve Teşekkür alan öğrencilerin isimlerini gazetelerinde yayınlardı!

 

Çocukluğumuzda, ‘geniş aile yapısı…’ görülür!

O dönemin ‘okul Kitaplarında da…’ geniş aile kültürü işlenir!

Nine, “Biraz kamburcadır, elinde Elazığ’ın meşhur el-sanatları…

Gözlüğü ninelerimizi daha olgun ‘bilge…’ olarak bizlere tanımlar!

Biricik dedelerimiz, ‘kamu veya özelde işlerinin başındadır!

Aile, bizlerin çocukluk yıllarında, ‘dinamik bir yapıya…’ sahiptir!

“Hoşgörü Kültürü…” tarihin derinliklerine sizleri alır götürür!

O kültürü, “Kömürhan Köprüsü’nden…” soluklanmaya başlarsınız!

Ninelerimiz evlerimizde bir nevi, “Halk Edebiyatı Muallimidir!”

Onlardan hikâyeler, masallar, efsaneler, maniler, akça sözler dinlemişiz…

Bizim çocukluğumuzda, ‘aileler daha dinamik, daha güçlü…’

Evlerimizde, ‘tatlı bir disiplin…’

Evin büyüğü mutlaka her sabah, ‘radyonun başındadır’

Sabah Haberleri, ‘duyarak, dokunarak, hissederek dinlenirdi…’

Günün üç vaktinde ‘sofra düzeni…’ vardı!

Bizim çocukluğumuzda, “aile kadar komşuluk bağları…” çok güçlüydü!

Aileler arasında, ‘akşamları…’ oturmaya gidilirdi!

Elazığ insanında, ‘sohbet kültürü…’ oldukça gelişmiştir.

 

Elazığ’ın 1970’li yıllarda hayran olduğumuz bir ‘yerleşim planı…’

Özellikle de, “Nail bey ve İzzet paşa Mahalleleri…”

Birbirlerini dikine kesen sokaklar sanki iple çekilmişti!

Sokağın bir başından öte başını görebiliyordunuz?

 “İki katlı cumbalı…” evler!

 “Evlerin kapıları sokağa değil; avluya açılırdı!

Evlerin önünde, ‘küçük fıskiyeli havuzlar ve çiçeklikler’

Ayağınız betona değil, ‘toprağa basıyordu’

Toprak, enerjinizi alıyor sizlere huzur veriyordu!

 

Mahalleli, ‘birbirlerini tanır…’ selam ve muhabbet!

Sokaklar, kâh oyun alanı, kâh spor sahasıdır!

Elazığ’da sporun birçok ünlüleri bu atmosferi soluklayarak yetiştiler!

Şehirleri için, ‘başarmak…’ bir büyük idealdir!

Elazığ’da, “sanat, edebiyat, musiki, sinema, tiyatro…” bir tutkudur!

Aile olarak, “saray sinemasına gittiğimizi…” biliyorum!

Konferanslar, konserler, tiyatrolar hakeza…

Hakeza bu şehrin zenginliği…

 

Elazığ’da, 1970’li yıllarda gittiğimiz “çay bahçeleri…”

O yılların, ‘söz ve sohbet mekânlarıdır’

Yazdığımız şiirleri birlikte paylaşırdık!

Mahalli Gazeteleri, ‘ayakta camekânlarda…’ okurduk!

O dönemin gazeteleri bizleri ‘şehirle bütünleştirirdi’

Fikret Memişoğlu’nun kurduğu, “Folklor ve Turizm Derneği…”

Elazığlı gençler için ‘halk bilimini öğretici…’ bir okuldu!

1971’li yıllarda kurulan “Musiki Derneği…” hakeza!

Fırat Üniversitesi’nin bulunduğu alan,

“At yarışlarının yapıldığı…” bizler için coşkulu bir alandı!

 

1970’lerin Elazığ’ı, ‘nitelikli bir nüfusa…’ sahipti!

Dostluklar, daha samimi ve daha içtendi…

Geleceğe tebessüm eden bir şehir vaat ediyordu…

Eğitimde, ‘marka isimleri…’ bu şehir yetiştirecektir

Şehrini seven, ‘sıla-i rahme…’ önem veren mücadeleci bir iklim!

Elazığ esnafı başta İstanbul’da, “güvenilir işadamı…” olarak nitelendirilirdi!

Elazığ ismiyle müsemma, ‘saygın bir kimliği…’ ifade ederdi!

Elazığ,  ‘şehir kültürünü özümsemiş…’  tarihi bir geleneğe sahipti!

Elazığ’da,  “1970’lerin faytonlu yıllarını…” bilirim!

“Beş Kardeşler, Tren İstasyonu, Hükümet Konağı, Halkevi Binası,

Belediye Binası, Kapalı Çarşı, Hanlar…” önemli bir kültürdür

Elazığ’da,  “çocukluk ve gençlik yıllarımız…” o kadar canlıdır ki,

O yılların dostlukları, insan fotoğrafları, şehir silueti hafızalarda…

 

Yazarın Diğer Yazıları