11 Temmuz 1995 tarihi, “Evladı Fatihan Yurdu” için en acı tarihtir.

Bu tarihte, Srebrenitsa Kentinde tarihin en büyük katliamı…

8372 Bosnalı, Sırp Soykırımına uğrayacaktır…

General Mladiç ismi, tarihte ‘sırp canavarı’ olarak hatırlanacak…

İnancımız bizleri uyarmaktadır?

 “Zulmedenlere de meyletmeyin!

Yoksa ateş size dokunur!

Hem sizin Allah’tan başka hiçbir dostunuz yoktur;

Sonra da size yardım edilmez.” (Hud, 113)

“Ne zulmediniz, ne de zulme uğrayınız!”

Hadis, “Bir kötülük gördüğünüz zaman elle düzeltin,

Buna gücü yetmezse dilinizle düzeltmeye çalışsın.

Buna da gücü yetmezse kalben buğzedin.

Bu ise en zayıf derecedir.”

İnancımız ne diyor; “Küfre rıza küfürdür!”

Hassasiyete bakınız!

 “Kendilerine olan (iyi hali değiştirmedikçe),

Şüphesiz ki Allah bir kavme olan (nimetini) değiştirmez…” (Ra’d, 11)

Dosdoğru olmak,

Doğruları her zeminde söyleyebilmek!

Adaleti korumak!

Haddi aşmamak!

Zulme asla müsamaha göstermemek!

Şehitlerimize ithaf ettiğimiz;

“BOSNA’YA ŞİİRİMİZ”

Kıyama kalkar

And içer;

Belki kıyamete kadar,

Hasret biçer.

Koparsa kıyameti,

Ne kıymeti kalır

İnsanlığın üzerine

Kesret düşer.

Akça saçlı kocamışlar

Yaman belirtir

Tevekkülü,

Kül ile bezemiş

Kor halindeki ateşi

Mihnet çeker.

Çaresizliğin şokunda

Kan tutar yüreklerini

”Biberon kadar sıcak

Bir çığlık…”

Dehşet saçar.

Kaldırımlar

Kan göletinde..

Pazarlar,

Ağarmış karanfil siluetinde

Günü kahpe bir pusu açar.

Hey Bosnalım;

Sırtındaki dağ mıdır?

Hain bir gölge mi?

Islık ve çığlık hortumunda

Hayaletler dolaşır

Kana ve gözyaşına bulaşan

Adımların nusret ister.

Uzağında değil,

İçinde yaşamaktayız,

Zamanın..

Zaman, insaf dilerken

İnsanlığın elini

İşret tutar..