Anneler Günü, her yıl olduğu gibi bu yıl da,
Mayıs Ayının İkinci Pazarında; “10 Mayıs Pazar Günü” idrak edeceğiz!
Kendi öz vatanımıza, ‘Anadolu’ dedik.
Dilimize, dolayısıyla irfanımıza giden yolda; dokuz düğümü de, ‘ana dilimiz’ oldu!
Adalet deriz, cihanı ayakta tutan yola…
O yolun erdemine; ‘Anayasa’ deriz!.
Bütün bu ifade sağanağında neler vardır;
Şefkat, Merhamet, Aşk derecesinde fedakarlık, bütün nispetlere ölçü olarak sadakat!.
Mısralar, o vakar abidesi karşısında zayıf kalır!
Öyle fırtınalar beynimde kopmaya başlıyor ki;
O kavram bütün dünyalarımı sarıyor/ sarmalıyor!
Kelimeler, bütün sır kapılarını aralayan kelimeler…
Duygularımı sizlerle paylaşmak isterim. “Saf çocuğum, Anadolu” deriz!
Peki, söyler misiniz toplumdaki giderek artan sosyal yaralara nasıl parmak basacağız?
Söyler misiniz, bu günün edebiyle kendi hayatımızı nasıl boyama derdine düşeceğiz?
Düşünürler, “çocuğunuzun elinden değil, aklından tutunuz…” der!.
Kâinata, ‘akıl gözüyle bakarız’ değil mi?
Sevdamızı, ‘yüreğimizle besleriz’ değil mi?
Bütün bunları söylerken, düşünce birliğinden, duygu birliğinden söz edebilmeliyiz
10 Mayıs Tarihini, ‘anneler günü’ olarak; nasıl bir izanla kutluyoruz?
Şairin diliyle haykırmak isterim;
“Kızım hala ne oyunda oynaştasın
Sende Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaştasın”
Çağ kapamak, yeni bir çağ açmak insanlığa!.
Böyle bir ufku bir soylu Hakan’da görüyoruz…
Bir iman ve aksiyon insanında!..
Gönül ikliminde AK Şemsettin, vicdanının terazisinde;
Molla Gürani’nin bütün nazarları bu tatlı, büyük bir tebessümle,
Merhamet koklayan Hakan’ın üzerinde!
Böyle adilane, asilane bir ruh nasıl hayal ötesinden ses vermez…
Bizler biliriz ki, insanlar hayal ettikleri ölçüde düşünürler!
O düşünce ikliminde yaşamak bir bahtiyarlık!
Anneler günüyle, tarihe yolculuk yaparım”
İrfan ocaklarını dolaşırım!.
Her ayet karşısında titrer bütün vücudum!.
İlk mektebimiz, ilk yuvamız bizlere tebessümü öğretmiştir…
Ninnilerde, masallarda, hikâyelerde, sohbetlerde, musikimizde kendimizi buluruz.
Kendimizde, ‘kimliğimizde…’ gönlümüzün muallimi, “Anne…”
İlk yuvam, ilk yurdum ana rahminde
İlk yolculuğum orda cana büründü!.
Yaradılış rahlesinden seyreyle,
Eti kemiğe giydirmiş göründü..
Emin bir kundakta, haşyet ve iman!
Nakışlarıyla mayası çalındı..
Perde ötesi sır, iki hecede;
Anne ve şefkat varlığa bezendi.
İlk sözümüz ağlamak, maveradan;
Şefkat göğsünde, gönlümüz barındı!.
Kevser ırmağının üstünde sırat;
Ayaklarının altına serildi!.
Dilime, hukukuma, vatanıma;
‘Ana..’ dendi, zirvelere yüründü!.
Bu ne güzel yol, ne güzel imtihan;
Şu arza ism-i cemalin taşındı.
Bir tohuma bak, bir de kâinata;
Bir damla da, nar-ı cihan gezindi.
Aç soru yumaklarını hayıflan!
‘Yavrum..’ sözü, varlığında varındı!
Sende vakar, kanatlanmış tevazu
Edep iksirinde kalpler yıkandı.
Anne, kökü iffet, dalları sabır..
Her tomur, şükür nimetiyle açıldı.
Sevgiye tarif istersen, ‘Anne..’ de;
Göz aktı gönle, sevgiye boyandı.
Kur’an’da, anne ve babaya iyilik ve saygı konusunda 13 ayet zikrediliyor.
‘Allah’a itaat, Peygambere itaat, anne ve babaya itaat’ bir emirdir;
O emrin verdiği ruhi, fikri ve zikri zenginlik ve olgunluktur!..
“Senin Rabbin, O’ndan (Allah’tan) başkasına kulluk etmemenizi,
Ve anne-babaya iyilik etmeği emretti.
Şayet onlardan biri veya ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa,
Onlara: “Öf” bile deme ve onları azarlama; onlara güzel söz söyle.
Onlara merhametle alçak gönüllülük kanadını ger ve de ki:
“Rabbim! Onlar beni küçükken nasıl terbiye ettilerse;
Sen de onlara öylece merhamet et.”(İsra, 23,24)
Allah’ın Resulü buyuruyorlar;
“Kim valideynini (ana-babasını) razı ederse şüphesiz Allah’ı razı etmiştir;
Kim de onları öfkelendirirse şüphesiz Allah’ı öfkelendirmiştir.”
Hadis; “Kim ana-babasının yüzüne şefkat ve merhametle bakarsa,
Allah Teâlâ onun için makbul olan bir haccın sevabını yazar.”
Hadis, “Ana-babaya iyilik etmek ömrü çoğaltır,
Yalan konuşmak rızkı azaltır, dua ise kaza-kaderi geri çevirir.”
Hadis; “Babalarınıza iyilik edin ki, oğullarınız da size iyilik etsinler;
İffetli davranın ki, kadınlarınız da iffetli olsunlar.”
Sevgili Anne ve Babamıza ithaf ettiğimiz bir şiirimizde;
“Anne sesinde en gizemli şefkat
Kolları usulca sarar merhamet
Öğretir dudakları; "gönül sabret"
Sabırla, yüce dileğe selam et
Baba sesinde uhrevi bir beste
On üç makam dökülür bir nefeste
Sözler gül gibi açar; deste deste
Gül kokulu rayiha da kelam et”
Annemin gözyaşları yanaklarımda pınar
Sana, ‘bir of’ demeyi Cenâbı Allah kınar
Geceler hep hasrettir, uykuya kollarında;
‘Çocuktur gözlerinde’ sevgiyle hasret diner
